Όλα τα μουσουλμανικά ονόματα τα διατηρούμε στα Πομάκικα ακόμα και σήμερα. Έτσι, ο Μεχμέτ στα πομάκικα είναι Μέτου, ο Χασάν Σάνου, ο Χουσεϊν Χούσο, ο Χουσνή Χούσκο, ο Ιμπραχήμ Μπραχάμ, ο Αχμέτ είναι Μέτε, η Εμινέ Μίνκα, η Νεμπιέ Νέπκα, η Σαμιέ Σάμκα, η Σουκριέ Σούκρα, η Σαμπιχά Σάπκα, η Φετχιέ Φέτκα, η Λουτφιέ Λούτκα, δηλαδή έχει γίνει πομακοποίηση των ξένων (αραβικών, περσικών κ.α.) μουσουλμανικών ονομάτων.
Με την τουρκοποίηση, όμως, των ονομάτων δεν μπορεί να μεταβληθούν και δεν επιδέχονται πομακοποίηση ονόματα όπως π.χ. το όνομα Ερδογκάν, Μπουλέντ, Εβρέν, Αρίντς, Τανσού, Γκιουλάϊ, Χαϊρουννισά. Από τα μουσουλμανικά ονόματα μόνο τα ονόματα του Προφήτη μας και της κόρης του Φατμά δεν έχουν πομακοποιηθεί μέχρι σήμερα, λόγω σεβασμού στο πρόσωπό τους. Οι Τούρκοι, παράλληλα με την πολιτιστική γενοκτονία που πραγματοποιούν στην Ελληνική Θράκη, αλλάζοντας τα μουσουλμανικά ονόματά μας, μας αφομοιώνουν όπως αφομοίωσαν δεκάδες λαούς της Τουρκίας με την αλλαγή των επωνύμων στις 21 Ιουνίου 1934, απαγορεύοντας και καταργώντας τα : yan, of, ef, viç, iç, is, idis, pulos, aki, zade, veled, bin και ibn, χρησιμοποιώντας τον παραπάνω νόμο ως εργαλείο αφομοίωσης.
Τελειώνοντας, θέλω να επισημάνω ότι επώνυμα που προήλθαν λόγω θρησκείας ή κάποιας επαγγελματικής ομάδας ή κάποιας ιδιότητας, διακρίνονται από τα γνήσια πομακικά με την κατάληξη -τκσι όπως πχ. το δικό μου είναι Αχμέτ Ιμάμτσκι και όχι Ιμάμωφ, Νουρή Μιχράρτσκι και όχι Μιχτάρωφ, Μεχμέτ Μουφτούτσκι, Χασάν Ναζάρστσκι κτλ. Επώνυμα δηλαδή που προήλθαν από ξένες γλώσσες και υποδηλώνουν κάποια ιδιότητα που δεν είναι πομακογενή εισχώρησαν στην γλώσσα μας, άλλα λόγω θρησκείας και άλλα εξαιτίας κάποιων αξιωμάτων.
Μία σπάνια διαφορά με τους υπόλοιπους λαούς της περιοχής των Βαλκανίων και όχι μόνο με τους Τούρκους είναι η ονομασία της γυναίκας μετά τον γάμο της, που αυτομάτως παίρνει το όνομα του συζύγου της και παύει να αποκαλείται με το κύριο όνομά της. Η σύζυγός μου προσφωνείται Αχμέτκα ή Ογρετμένκα δηλαδή σύζυγος του Αχμέτ ή του Δασκάλου. Επίσης, όποιας γυναίκας ο σύζυγός της είναι χατζής αποκαλείται Χατζήικα, ακόμη, Χαφούζ ο άνδρας Χαφούσκα η σύζυγος, Χασάν ο άντρας, Χασάνκα η γυναίκα, Μεχμέτ ο άντρας, Μεχμέτκα η γυναίκα, Ραμαδάν ο άντρας, Ραμαδάνκα η γυναίκα.
Περίπου, όπως αναφέρεται και στο ελληνικό τραγούδι και είναι νομίζω μοναδική περίπτωση «κυρά Γιώργαινα ο Γιώργος σου που πάει». Όλες οι παντρεμένες Πομάκες αποκαλούνται με το όνομα του συζύγου. Όπως επίσης πολλά πομακόπουλα αναφέρονται με το όνομα της μητέρας που απέκτησε ως σύζυγος μητέρα για να προσδώσουν την πρέπουσα τιμή στην μητέρα – σύζυγο μέσα στην οικογένεια, αλλά σε αυτό είχαμε αναφερθεί στα προηγούμενα φύλλα της εφημερίδας μας.
Ιμάμ Αχμέτ
Τεύχος 69, Νοέμβριος - Δεκέμβριος 2013