Όταν στις αρχές της δεκαετίας του 1990 ξεκινήσαμε την Πομάκικη Επανάσταση με τους πρώτους ρακένδυτους ήρωες αγωνιστές Πομάκους, κανείς δεν πίστευε ότι θα καταφέρναμε να φέρουμε το πομακικό ζήτημα ενώπιον των μεγάλων δυνάμεων, στο ευρωπαϊκό κοινοβούλιο, σε διεθνείς επιστημονικές οργανώσεις και φορείς μειονοτικών δικαιωμάτων και τώρα σε μια παγκόσμια ισλαμική διάσκεψη. Η επιμονή, η μαχητικότητα, η αντοχή στα κάθε λογής χτυπήματα και υπονομεύσεις από κάθε πλευρά (μουσουλμανική και χριστιανική) και η πίστη στο δίκαιο του αγώνα μας, μας φέρνουν όλο και πιο κοντά στους στόχους που θέσαμε τρεις δεκαετίες πριν. Άλλη μια μεγάλη διεθνής επιτυχία του Πανελλήνιου Συλλόγου Πομάκων και της εφημερίδας μας.

      Οι πολιτιστικές σχέσεις με το Ιράν δυνάμωσαν το 2012, όταν στην Κομοτηνή ο Πανελλήνιος Σύλλογος Πομάκων και η Ζαγάλισα διοργάνωσαν ομιλία για τον μεγάλο Πέρση ποιητή και φιλόσοφο Τζελαλετίν ελ Ρουμί (Μεβλανά) με συμμετοχή της μορφωτικής ακολούθου της πρεσβείας του Ιράν στην Αθήνα, κας Τουμπά Κερμανί, η οποία ήταν και βασική ομιλητής.

      Στην Κομοτηνή, γεννήθηκε το Πομάκικο κίνημα. Για πρώτη φορά στην ιστορία των Πομάκων ιδρύθηκε Πολιτιστικός Σύλλογος (το Κέντρο Πομακικών Ερευνών), η εφημερίδα Ζαγάλισα και αργότερα ο Πανελλήνιος Σύλλογος Πομάκων. Η φλόγα που άναψε στην Κομοτηνή στις αρχές της δεκαετίας του 1990, μεταδόθηκε γρήγορα και στους Πομάκους της Βουλγαρίας, οι οποίοι μόλις είχαν βγει από τον κομμουνιστικό κόσμο και πολύ αργότερα στην Τουρκία, μεταξύ των Πομάκων που εγκαταστάθηκαν εκεί, κατά κύματα, από τα τέλη του 19ου αιώνα. Είμαστε περήφανοι για ό,τι πετύχαμε διότι η αφύπνιση των Πομάκων της Κομοτηνής και σταδιακά όλης της Θράκης, συνέβαλε με πολλούς αδιόρατους, αλλά και εμφανείς τρόπους στην σταθερότητα της ελληνικής Θράκης. Υπήρξαμε η πηγή έμπνευσης και δώσαμε ελπίδα σε μια πολιτισμική ομάδα την οποία φαινόταν ότι είχε σχεδόν καταβροχθίσει ο τουρκικός επεκτατισμός και η τουρκική προπαγάνδα με κύριο όπλο την κοινή θρησκεία το Ισλάμ, αλλά και την ασύλληπτη παραχάραξη και τον ενταφιασμό της ιστορίας μας.

      Ο αγώνας ήταν εξαιρετικά δύσκολος και με πολλά πισωγυρίσματα και έτυχε ποικιλόμορφης υποδοχής από διαφορετικές πολιτικές, κράτη και ιδεολογίες.