Ο εορτασμός της εθνικής επετείου της 28ης Οκτωβρίου 1940, αν και ο πιο σύντομος των τελευταίων ετών, γέμισε με χαρά τους Πομάκους της Οργάνης. Αψηφώντας το κρύο και το ψιλόβροχο, τα μικρά παιδιά των δημοτικών σχολείων της κοινότητας από την Κύμη, τον Κάρδαμο, τη Δρανιά, τη Μυρτίσκη, την Οργάνη, αλλά και το γυμνάσιο της Οργάνης, έδωσαν το παρόν στον εορτασμό. Δυστυχώς, λόγω των συνθηκών, η παρέλαση ματαιώθηκε.
Τα Πομακόπουλα, ανέμεναν με μεγάλη υπομονή και αντοχή, προφυλαγμένα κάτω από το υπόστεγο δίπλα στο κεντρικό ηρώο της κοινότητας, κρατώντας την Ελληνική σημαία. Η λύπη για την ματαίωση της παρέλασης ήταν ζωγραφισμένη στα πρόσωπά τους.
Η απογοήτευσή τους, μεγάλωσε καθώς ανέμεναν με αγωνία τη δεξίωση της Κοινότητας, όπου τα τρία τελευταία χρόνια γεύονταν διάφορα κεράσματα και αναψυκτικά, αλλά φέτος βρέθηκαν μπροστά σε άδεια σχεδόν τραπέζια, πάνω στα οποία βρισκόταν ελάχιστοι ξηροί καρποί και χυμοί.
Η εύκολη εξήγηση και το εύκολο πρόσχημα είναι η οικονομική κρίση. Όμως, αναρωτιόμαστε, πώς είναι δυνατόν να μη βρίσκει χρήματα για λίγα κεράσματα ο πρόεδρος της κοινότητας Οργάνης κ. Μεχμέτ Εμίνογλου και να βρίσκει πολύ περισσότερα χρήματα για το εκτουρκισμένο πλέον πανηγύρι του Ακρίτα (Αλάνατ); (βλ.Ζαγάλισα φ.44)
Δεν ξέρουμε πως αισθάνθηκε ο κ. Μ. Εμίνογλου, ο ευαίσθητος γιατρός (ΩΡΛ) του νοσοκομείου Κομοτηνής, βλέποντας τα μικρά παιδιά να εισβάλουν, στην κυριολεξία, στο κοινοτικό κατάστημα περιμένοντας ένα τυροπιτάκι, ένα σπανακοπιτάκι, κάτι φαγώσιμο, και να φεύγουν γεμάτα απογοήτευση με ένα καριοκάκι στο χέρι. Να θυμίσουμε ότι φέτος, κατά τον εορτασμό της 25ης Μαρτίου 1821, τα έξοδα των εδεσμάτων που κεράστηκαν στα παιδιά δεν πληρώθηκαν από την κοινότητα Οργάνης, αλλά από άλλους… (βλ. Ζαγάλισα φ.40)
(τεύχος 47, Νοέμβριος 2010)
Κατηγορία: