Τον τελευταίο καιρό, γίνεται πολύς λόγος για τον νεο-οθωμανισμό στα Βαλκάνια και στην εγγύς Μέση Ανατολή με συντονιστή τον σημερινό Υπουργό Εξωτερικών της Τουρκίας Αχμέτ Δαβούτογλου. Η Τουρκία παρά την παγκόσμια κρίση και τις εσωτερικές τριβές που υφίσταται, κατάφερε να εισχωρήσει οικονομικά και πολιτιστικά σε όλα τα κράτη της πρώην Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
H Ελλάδα μπορεί να αποτίναξε τον οθωμανικό ζυγό το 1912-13, από την Ελληνική Θράκη, για μας όμως τους Πομάκους παρέμεινε.
Η εξάπλωση του νεο-οθωμανισμού στα Βαλκάνια και στη Θράκη μας είναι ίδια με την εξάπλωση του Οθωμανισμού στις αρχές του 13ου αιώνα. Ανατρέχοντας στην ιστορία θα δούμε ότι οι Οθωμανοί έστειλαν τους πάροικους δερβίσηδες, 100 χρόνια πιο μπροστά στα Βαλκάνια και παροικούσαν μαζί με τους χριστιανούς, προσφέροντας συνεταιριλίκια στα χιλιάδες αιγοπρόβατα που μετέφεραν μαζί τους.
Ο νεο-οθωμανισμός ακολουθεί την ίδια μέθοδο στα Βαλκάνια και στην Ελληνική Θράκη, με μια πιο σύγχρονη μορφή, τα εκατοντάδες φροντιστήρια Κορανίων του προξενείου (Κουράν Κουρσού) και της σύγχρονες Σχολές με πολύ προηγμένη τεχνολογία και οργάνωση του Fethullah GÜLEN και ακόμη, εξαγοράζοντας εργοστάσια και τράπεζες σημαντικής στρατηγικής σημασίας στην ελληνική Θράκη αλλά και προτείνοντας συνεργασίες ελληνικών και τουρκικών επιχειρήσεων.
Πρόσφατα μάλιστα έγινε στην Κομοτηνή (14 – 15 Ιανουαρίου 2011) ελληνοτουρκικό φόρουμ με συμμετοχή πολλών επιχειρηματιών. Με έκπληξη είδαμε στην ΝΕΤ (24/1/11) συνέντευξη των κ.κ. Πεταλωτή και Στυλιανίδη να υπεραμύνονται της τουρκικής οικονομικής διείσδυσης στην Ελλάδα. Όπως παρατήρησε και η δημοσιογράφος «πρώτη φορά βλέπω δύο πολιτικούς από αντίπαλα κόμματα να συμφωνούν σε ένα θέμα!».
Οι σύγχρονοι πολιτικοί μας, όταν προτείνουν συνεργασία και συνεκμετάλλευση με τους Τούρκους, ας προσέξουν μην χάσουμε και αυτά που έχουμε. Τους υπενθυμίζω την Πομάκικη παροιμία που λέει: «Άμα έχεις Τούρκο φίλο, κράτα από δίπλα και ένα ξύλο» (Τούρτσιν λιτιγιέ κομσούγιατα, δαρβόνο δατιγιέ βας πράβενο ζα βρατάνα).
Όταν οι πολιτικοί μας θα επισκέπτονται την Άγκυρα, ας επισκεφθούν το ύψωμα έξω από την Άγκυρα, όπου το 1920-21 έφθασε ο ένδοξος ελληνικός στρατός, γκρεμίζοντας την Οθωμανική Αυτοκρατορία, απελευθερώνοντας σχεδόν όλα τα ελληνικά εδάφη μετά από έναν αιώνα της απελευθέρωσης της Ελλάδος. Ας αναλογιστούν και ας αναρωτηθούν τι μεσολάβησε και χάθηκαν μια για πάντα ενώ σήμερα κινδυνεύουν να χαθούν και άλλα πιο σημαντικά όπως η Θράκη με την πολιτιστική γενοκτονία των Πομάκων, το Αιγαίο και η Κύπρος.
(τεύχος 50, Φεβρουάριος 2011)
Κατηγορία: