Μία ακόμη απίστευτη καταγγελία έφτασε στην εφημερίδα μας από μαθητές γυμνασίου της Θράκης. Ένας καθηγητής, που είχε Πομάκους μαθητές, άνοιξε στο μάθημα συζήτηση για την καταγωγή και την ιστορία των Πομάκων. Οι νεαροί Πομάκοι μη γνωρίζοντας την αλήθεια, η οποία κρύβεται εξαιτίας της προπαγάνδας του τουρκικού εθνικισμού και της ανυπαρξίας της ελληνικής πλευράς (κράτος, κοινωνία, εκπαιδευτικοί κ.α.) αντέδρασαν στην αρχή στα λεγόμενα του καθηγητή τους. Τότε, ο καθηγητής, τιμώντας την ιδιότητα του ως εκπαιδευτικού και παιδαγωγού, αφιέρωσε δύο μαθήματα στο να μιλήσει για την ιστορία και τις παραδόσεις των Πομάκων και να δείξει πόσο περήφανος μπορεί να είναι ένας Πομάκος για την καταγωγή του.
Οι νεαροί Πομάκοι ικανοποιήθηκαν από τα λεγόμενά του και χαίρονται πλέον για την ιστορία τους και δεν ντρέπονται να αποδεχτούν το ποιοι είναι.
Όμως, στην ωραία αυτή προσπάθεια είχαμε, όπως μας καταγγέλθηκε, σοβαρές αντιδράσεις. Από ποιον μπορείτε ναφανταστείτε ότι προήλθαν οι αντιδράσεις αυτές; Από τους γονείς των μαθητών; Όχι. Από φορείς του τουρκικού εθνικισμού που πληροφορήθηκαν το γεγονός; Όχι. Οι αντιδράσεις προήλθαν από την… ελληνική πλευρά και πιο συγκεκριμένα από τον/την διευθυντή/τρια του σχολείου! Θεώρησε τραγικό το γεγονός ότι …«χάθηκαν» δύο ολόκληρες ώρες του ωρολογίου προγράμματος σε ένα τόσο ασήμαντο θέμα όσο η καταγωγή των Πομάκων. Έπρεπε προφανώς να αφιερωθούν οι δύο αυτές ώρες στην παπαγαλία και στην αποστήθιση ανούσιων κειμένων με τα οποία η ελληνική νεολαία καταστρέφεται δεκαετίες τώρα.
Προφανώς ο κύριος/-ία, όπως και εκατοντάδες άλλοι εκπαιδευτικοί, που πολλοί εξ αυτών βλέπουν τη Θράκη σαν αγγαρεία και σαν μια ευκαιρία να πάρουνμόρια, κάνοντας ένα τυπικό μάθημα και να γυρίσουν στην πατρίδα τους, είτε ζει σεμία εικονική πραγματικότητα, είτε κατέχεται από μία ακατάσχετη τουρκοφοβία. Το ίδιο όμως, δυστυχώς, ισχύει και για την πλειοψηφία της χριστιανικής κοινωνίας της Θράκης, που αντί να συστρατευθεί στο να σωθούν οι Πομάκοι και οι Ρωμά και κατά συνέπεια και η ίδια η Θράκη από τις αρπακτικές διαθέσεις του τουρκικού εθνικισμού, βυθίζεται στην εσωστρέφεια της καθημερινότητας, στις εγωιστικές επιδιώξεις και τις μικροαστικές απολαύσεις.
Η Ζαγάλισα είναι πρόθυμη να συνδράμει όποιον εκπαιδευτικό επιθυμεί να βοηθήσει στο Ιερό έργο της διαπαιδαγώγησης των παιδιών μας. Είμαστε στη διάθεσή οποιουδήποτε καλοπροαίρετου εκπαιδευτικού θέλει με έξυπνο τρόπο να ωφελήσει τους Πομάκους μαθητές.
Τεύχος 80, Αύγουστος - Σεπτέμβριος 2015