Υπάρχει άραγε χώρα σε όλο τον πλανήτη της οποίας ο εθνικός ύμνος να περιέχει τόσες πολλές ξένες λέξεις σε σχέση με αυτές της εθνικής της γλώσσας; Και ακόμα, ο συγγραφέας του εθνικού της ύμνου, να είναι ξένης εθνικής καταγωγής; Και ακόμη ούτε καν οι λέξεις «Εθνικός Ύμνος» (İstiklal=αραβική καιMarşı=λατινική) να μην προέρχονται από την εθνική της γλώσσα; Και ακόμηνα έχει γραφεί σε «ξένο» αλφάβητο; Και ακόμη, το σύμβολο στη σημαία της να είναι «κλεμμένο» από άλλους λαούς, η ίδια η λέξη σημαία να μην ανήκει στηγλώσσα της;
Ναι, υπάρχει. Είναι η Τουρκία!
Ο εθνικός της ύμνος γράφθηκε από τον ποιητή Μεχμέτ Ακίφ Ερσόι (1873-1936), ο οποίος δεν ήταν Τούρκος, αλλά μουσουλμάνος ΑΛΒΑΝΟΣ! Ο ίδιος τον έγραψε φυσικά σε αραβικό αλφάβητο.
Την εποχή που γράφθηκε (1921), ο ελληνικός στρατός είχε καταλάβει μεγάλο μέρος της Μικράς Ασίας και για το λόγο αυτό ο εθνικιστής ποιητής, κατέβαλε μεγάλη προσπάθεια να μην υπάρχουν ελληνικές λέξεις μέσα στο ποίημά του. Παρόλα αυτά από ετυμολογική άγνοια, του διέφυγαν και δύο ελληνικές λέξεις οι οποίες στολίζουν τον ...τουρκικό εθνικό ύμνο (toprak= έδαφος, από την ελληνική τόπος και temel=θεμέλιο, από την ελληνική θεμέλιο).
Από τις 254 λέξεις του εθνικού ύμνου το 44% των λέξεων δεν είναι τουρκικές, αλλά αραβικές (οι περισσότερες), περσικές και ελληνικές. Μόνο το 56% είναιτουρκικές.
Στους τέσσερις από τους δέκα συνολικά στίχους του, οι τουρκικές λέξεις είναι «μειονότητα»...
Ακόμη και η μελοποίησή του άλλαξε! Η μουσική που συνόδευε τον εθνικό ύμνο μέχρι το 1930 ήταν σύνθεση του Ali Rıfat Çağatay, ενώ από τότε και στο εξής υιοθετήθηκε η μελοποίηση του Osman Zeki Üngör, διευθυντή της Προεδρικής Συμφωνικής Ορχήστρας.
Παρακάτω δημοσιεύουμε τον ...Τουρκικό Εθνικό Ύμνο, όπου με μαύρα γράμματα είναι οι τουρκικές λέξεις και με κόκκινα οι ξένες. Η θαυμάσια δουλειά του διαχωρισμού των λέξεων, οφείλεται στον Κούρδο ιστορικό Αλή Καρδούχο:
Korkma sönmez bu şafaklarda yüzen al sancak,
Sönmeden yurdumun üstünde tüten en son ocak.
O benim milletimin yıldızıdır, parlayacak;
O benimdir, o benim milletimindir ancak!
Çatma kurban olayım, çehreni ey nazlı hilal!
Kahraman ırkıma bir gül; ne bu şiddet bu celal?
Sana olmaz dökülen kanlarımız sonra helal.
hakkıdır hakka tapan milletimin istiklal.
Ben, ezelden beridir hür yaşadım, hür yaşarım.
Hangi çılgın bana zincir vuracakmış, şaşarım?
Kükremiş sel gibiyim bendimi çiğner, aşarım;
Yırtarım dağları, enginlere sığmam, taşarım.
Garbın afakını sarmışsa çelik zırhlı duvar,
Benim iman dolu göğsüm gibi serhaddim var.
Ulusun, korkma, nasıl böyle bir imanı boğar,
Medeniyet dediğin tek dişi kalmış canavar?
Arkadaş, yurduma alçakları uğratma sakın!
Siper et gövdeni, dursun bu hayasızca akın.
Doğacaktır sana va’dettiği günler Hakk’ın,
Kim bilir, belki yarın, belki yarından da yakın!
Bastığın yerleri toprak diyerek geçme, tanı.
Düşün altındaki binlerce kefensiz yatanı.
Sen şehit oğlusun, incitme, yazıktır atanı;
Verme, dünyaları alsan da, bu cennet vatanı.
Kim bu cennet vatanın uğruna olmaz ki feda?
Şüheda fışkıracak toprağı sıksan şüheda,
Canı, cananı, bütün varımı alsın da Hüda,
Etmesin, tek vatanımdan beni dünyada cüda.
Ruhumu, senden, ilahi, şudur ancak emeli;
Değmesin mabedimin göğsüne namahrem eli,
Bu ezanlar ki şahadetleri dinin temeli,
Ebedi yurdumun üstünde benim, inlemeli!
o zaman vecd ile bin secde eder, varsa taşım;
Her cerihamdan, ilahi, boşanıp kanlı yaşım,
Fışkırır, ruh-i mücerret gibi yerden naşım;
O zaman yükselerek arşa değer, benim başım.
Dalgalan sen de şafaklar gibi ey şanlı hilal!
Olsun artık dökülen kanlarımın hepsi helal.
Ebediyen sana yok, ırkıma yok izmihlal!
Hakkıdır hür yaşamış bayrağımın hürriyet;
Hakkıdır hakka tapan milletimin istiklal!
Τεύχος 81-82, Οκτώβριος 2015 - Ιανουάριος 2016