Πολιτισμός

Η ΑΛΕΒΙΤΙΚΗ ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ! Οι Αλεβίτες ζητούν πίσω το σύλλογο του «Χίλια»! Στην πομακική γλώσσα τα πανηγύρια!

Μεγάλη ομάδα αλεβιτών από τη Ρούσα και το Γονικό ν. Έβρου μετέβησαν στο χωριό Χλόη ν. Ροδόπης, το Φεβρουάριο και είχαν συνάντηση με τα μέλη του εκτουρκισμένου – σουνιτοποιημένου συλλόγου «Χίλια», που εδώ και χρόνια έχει αρπάξει από τους αλεβίτες τη διοργάνωση του παραδοσιακού τους πανηγυριού, στη θέση Χίλια. Θυμίζουμε ότι τον Αύγουστο του 2017 οι αλεβίτες της περιοχής έκαναν τη δική τους επανάσταση (βλ. φ. 90 – 91) και διοργάνωσαν μόνοι τους το παραδοσιακό πανηγύρι, ενώ οι ενταγμένοι στον τουρκικό εθνικισμό και στον ψευτομουφτή Ροδόπης Ιμπράμ Σερήφ έκαναν παράλληλα άλλο πανηγύρι ενταγμένο στα γενοκτονικά σχήματα της Άγκυρας με τα οποία θέλει να εξαφανίσει τους αλεβίτες από τα ορεινά της Θράκης.

Κατηγορία: 
Πανηγύρια

Αποτίναξη του ζυγού; ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΩΝ ΜΠΕΚΤΑΣΗΔΩΝ ΤΗΣ ΘΡΑΚΗΣ! ΜΠΕΚΤΑΣΙΔΙΚΟ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟ ΠΑΝΗΓΥΡΙ ΣΤΟ ΧΙΛΙΑ!

Διοργανώθηκε στις 4, 5 και 6 Αυγούστου 2017, το αυθεντικό, μη εθνικιστικό, μπεκτασήδικο/αλεβιτικό πανηγύρι στη ορεινή θέση Χίλια στα σύνορα των νομών Έβρου και Ροδόπης. Πρόκειται για μια νέα λαμπρή επαναστατική σελίδα της αλεβιτικής κοινότητας στην ελληνική Θράκη. Για πρώτη φορά οι διοργανωτές του δεν υπάκουσαν στις οδηγίες της Άγκυρας, η οποία, από τα μέσα της δεκαετίας του 1990, άρπαξε και τα δύο μεγάλα πομάκικα πανηγύρια (στον Ακρίτα και τα Χίλια) και τα μετέτρεψε σε φιέστες του τουρκικού εθνικισμού.

Να θυμίσουμε ότι το τελευταίο αυθεντικό πατροπαράδοτο πομάκικο πανηγύρι είχε γίνει το 1998 στον Ακρίτα (Αλάνατ στα πομάκικα και Αλάν Τεπέ στα τουρκικά) από τη Ζαγάλισα και το Κέντρο Πομακικών Ερευνών (βλ. παρακάτω). Το 2006 επιχειρήθηκε να γίνει πάλι από μέλη του Πομάκικου Κινήματός μας, αντίστοιχο αλεβίτικο πανηγύρι στον Έβρο, στη θέση Μπέλα Βόντα (περιοχής Μεγάλου Δερείου), αλλά συνάντησε τις λυσσαλέες αντιδράσεις του τουρκικού εθνικισμού. Τα πανηγύρια αυτά αποτέλεσαν τα επαναστατικά προηγούμενα που ενέπνευσαν τους Πομάκους για να μπορέσουν να ξανακάνουν μόνοι τους το δικό τους πανηγύρι. Έδειξαν σε όλους ότι μπορεί να νικηθεί ο τουρκικός εθνικισμός.

Οι μπεκτασήδες του Έβρου και της Ροδόπης έχουν αντιληφθεί την γενοκτονική πολιτική της Τουρκίας και τον φανερό στόχο της, να τους αλλαξοπιστήσει με Απειλές και χρηματικά έπαθλα, ώστε να γίνουν ΟΛΟΙ σουνίτες. Η κατ ́επανάληψιν [αρουσία του σουνίτη ψευτομουφτή Κομοτηνής Ιμπράμ Σερήφ τόσο στο πανηγύρι του Χίλια (όλες τις προηγούμενες χρονιές), στον μπεκτασήδικο τεκέ Σεγίντ Αλή Σουλτάν (το 2013), σε κουρμπάνι στη Ρούσα το 2016 και σε άλλες θρησκευτικές εκδηλώσεις των μπεκτασήδων, αποτελούσε άμεση απειλή για την θρησκευτική τους ταυτότητα.

Τα ύπουλα κηρύγματα του ψευτομουφτή, ο οποίος διακήρυσσε με φανατισμό ότι οι μπεκτασήδες (αλεβίτες) και οι σουνίτες ανήκουν στην ίδια θρησκεία (άρα οι μπεκτασήδες ας γίνουν σουνίτες!) και η προσπάθεια να εξαφανίσει την μπεκτασική/ αλεβίτικη ταυτότητα, έκανε τους μπεκτασήδες να καταλάβουν ότι έχουν βάλει τον (γκρίζο) λύκο μέσα στο μαντρί και είναι έτοιμος να φάει τα πρόβατα. Την ίδια πολιτική εφαρμόζουν και οι κατευθυνόμενοι τουρκόφωνοι δημοσιογράφοι μειονοτικών εφημερίδων, πληρωμένοι ιμάμηδες και δάσκαλοι κ.α.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα των τουρκικών σχεδίων αποτελεί το ορεινό χωριό Χλόη του ν. Ροδόπης, όπου οι κάτοικοι πριν από λίγες δεκαετίες ήταν όλοι μπεκτασήδες. Σήμερα, μετά από άπειρες πιέσεις και μεθοδεύσεις, οι μισοί αλλαξοπίστησαν και έγιναν σουνίτες, και οι υπόλοιποι μισοί παρέμειναν μπεκτασήδες.

Το ελληνικό κράτος όχι μόνο δεν προστάτευσε την θρησκευτική ταυτότητα μιας μερίδας πολιτών του, αλλά ευνόησε την βίαιη αφομοίωσή τους. Άλλα παραδείγματα είναι η ανέγερση τζαμιών σε μπεκτασήδικα/αλεβίτικα χωριά (οι αλεβίτες δεν έχουν, ούτε επισκέπτονται τα τζαμιά), όπως το Μεγάλο Δέρειο και η Αύρα, η διοργάνωση μαθημάτων κορανίου στα αλεβίτικα χωριά, με σκοπό τη σουνιτοποίηση του πληθυσμού. Η Τουρκία αγωνίζεται να μη μείνει ούτε ένας μπεκτασής στην ελληνική Θράκη.

Τις επαναστατικές εξελίξεις πυροδότησε ο εκτουρκισμένος σύλλογος του Χίλια, από όπου αποχώρησε ο εκτουρκισμένος «μπεκτασής» πρόεδρός του, Χασάν Μπεκήρουστα, και στη θέση του «τοποθέτησε» τον σουνίτη γαμπρό του, Μεσούτ Σερίφ, ο οποίος με τη σειρά του στελέχωσε το πανηγύρι με σουνίτες (από τον αγά του πανηγυριού μέχρι τους υπεύθυνους για τις τεχνικές λεπτομέρειες). Έτσι ... σουνίτες θα διοργάνωναν ένα πανηγύρι για τους ...μπεκτασήδες!

Ο αμετάκλητος κίνδυνος ολοκληρωτικής αφομοίωσης και εξαφάνισης των αλεβιτών, τους οδήγησε στην επαναστατική απόφαση να διοργανώσουν το πατροπαράδοτο πανηγύρι τους, χωρίς τη θηλιά της Τουρκίας. Η λυσσαλέα προσπάθεια του προξένου Αλή Ριζά Ακιτζί, αλλά και ενός συρφετού πρακτόρων, σουνιτών ιμάμηδων και πουλημένων αλεβιτών, να αλλάξουν την απόφαση δεν είχε κανένα αποτέλεσμα.

ΤΟ ΑΠΟΤΥΧΗΜΕΝΟ ΤΟΥΡΚΙΚΟ ΠΑΝΗΓΥΡΙ

Ο πανικός του τουρκικού εθνικισμού ώθησε στο να γίνει το εκτουρκισμένο πανηγύρι στα Χίλια πρώτο, για να προλάβουν χρονικά το αντίστοιχο αλεβίτικο πανηγύρι που γίνεται κάθε Αύγουστο. Έτσι, το διοργάνωσαν όπως – όπως, στις 28 έως 30 Ιουλίου 2017.

Οι μηχανισμοί του τουρκικού εθνικισμού πίεσαν τους απλούς αλεβίτες χωρικούς με κηρύγματα και απειλές μέσα στα τζαμιά (ειδικά σε όσους τα παιδιά τους σπουδάζουν στην Τουρκία) να δώσουν το παρών στο τουρκικό πανηγύρι και να μην πάνε στο δικό τους, το αλεβίτικο. Το ίδιο έπραξαν συντονισμένα και μειονοτικοί δημοσιογράφοι στις τουρκόφωνες εφημερίδες.

Παρόλες τις πιέσεις, την πρώτη ημέρα του εκτουρκισμένου πανηγυριού ο κόσμος ήταν ελάχιστος (καμιά 50αριά άτομα) με αποτέλεσμα να πιάσει απελπισία τους διοργανωτές και να σκέφτονται ακόμη και ακύρωση του πανηγυριού, το οποίο θα παραχωρούσαν για να το διοργανώσουν οι αλεβίτες. Κάτι τέτοιο, όμως, δεν μπορούσε να γίνει δεκτό από την Τουρκία, που υποσχέθηκε ότι θα πληρώσει πολλά λεφτά για να πετύχει το πανηγύρι, ιδίως την τελευταία ημέρα του.

ΤΑ ΛΕΩΦΟΡΕΙΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΠΛΗΡΩΜΕΝΟΥΣ ΧΕΙΡΟΚΡΟΤΗΤΕΣ

Κατηγορία: 
Πανηγύρια

ΠΑΝΗΓΥΡΙ ΣΤΑ ΧΙΛΙΑ: ΑΔΕΙΟ ΚΑΙ ΑΠΟΤΥΧΗΜΕΝΟ δεν μαζεύει ούτε... χίλια άτομα!

Ο ΚΟΣΜΟΣ ΓΥΡΙΣΕ ΤΗΝ ΠΛΑΤΗ ΣΤΟ ΠΑΝΗΓΥΡΙ              

Το φετινό εκτουρκισμένο πανηγύρι στα Χίλια κατέγραψε αρνητικό ρεκόρ προσέλευσης κόσμου καθώς υπολογίζεται ότι μόλις 3.000 άτομα προσήλθαν και τις 3 ημέρες του πανηγυριού στο χώρο αυτό. Την τελευταία ημέρα, όπου προσέρχονται οι «επίσημοι», ήταν ζήτημα αν υπήρχαν στο πανηγύρι 700 άτομα.              

Οι Πομάκοι των γύρω χωριών γύρισαν εδώ και χρόνια την πλάτη τους στο πανηγύρι που άρπαξε με τη βία ο τουρκικός εθνικισμός γιατί: α) χάθηκε ο παραδοσιακός πομακικός χαρακτήρας του, β) χάθηκε ο αλεβιτικός χαρακτήρας του, γ) χάθηκε το τοπικό στοιχείο και δ) οι κάτοικοι καταγγέλλουν ότι κάποιοι βγάζουν πολλά λεφτά από το πανηγύρι.

ΤΟ ΧΡΗΜΑ ΤΟΥ ΠΑΝΗΓΥΡΙΟΥ              

Ιδίως για την τελευταία καταγγελία έχουμε επανειλημμένα γράψει στη Ζαγάλισα ότι το εισιτήριο που εισπράττεται με παράνομο τρόπο στους χωματόδρομους οι οποίοι ενώνουν τα χωριά Χαμηλό και Καμπή με τη Ρούσα (και όχι στην είσοδο του πανηγυριού) δεν γνωρίζουμε εάν φορολογείται. Αν 3.000 άτομα πλήρωσαν εισιτήριο τις 3 ημέρες του πανηγυριού (το εισιτήριο κοστίζει 5 ευρώ), αυτό σημαίνει ότι εισπράχθηκαν 15.000 ευρώ, χωρίς να υπολογίσουμε τα χαράτσια που πληρώνουν οι πλανόδιοι πωλητές, οι καντίνες, και εκείνοι που πωλούν αναψυκτικά στους διοργανωτές.

ΧΑΘΗΚΑΝ ΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ             

Κατηγορία: 
Πανηγύρια

ΣΕ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΟΥΣ ΕΡΩΤΗΣΗ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΟΜΑΚΟΥΣ’ ΑΜΗΧΑΝΙΑ ΚΑΙ ΕΛΛΕΙΨΗ ΕΡΕΥΝΩN!

Την Τετάρτη, 11 Νοεμβρίου 2015, πραγματοποιήθηκε στο τμήμα Ιστορίας – Εθνολογίας στην Κομοτηνή, ημερίδα με θέμα «Η Θράκη μέσα από τα αρχαιολογικά ευρήματα» με αφορμή την αναγόρευση του κ. Διαμαντή Τριαντάφυλλου σε επίτιμο διδάκτορα.    

Μετά το πέρας των παρουσιάσεων από τους αρχαιολόγους ήρθε η ώρα των ερωτήσεων από το κοινό και τότε ο πρόεδρος του τμήματος Ιστορίας και Εθνολογίας,  κ. Αντ. Μπαρτζώκας ρώτησε τους ομιλητές αν υπάρχουν ευρήματα που να συνδέουν τους Πομάκους με τους αρχαίους Θράκες.    

Με τη διατύπωση της ερώτησης αυτής επικράτησε ... αμηχανία και σύγχυσηστους αρχαιολόγους που, αφού συσκέφθηκαν για ένα περίπου λεπτό, τελικά έδωσαν τον λόγο στον αρχαιολόγο κ. Τριαντάφυλλο.

Κατηγορία: 
Λαϊκή Παράδοση

Ένα έθιμο που έπαψε να είναι Πομάκικη παράδοση!

«Φαφ Ρούμελη δετσάτα σουρβάκατ λίσι να ιέριν κάμεν σμόκβατα σέδι λίσι»

Όπως είχα γράψει στο άρθρο του φ. 71, η 50η μέρα του χειμερινού Πομακικού ημερολογίου συμπίπτει με την ημέρα των Χριστουγέννων. Την ίδια ημέρα ξεκινάει και το Σούρβακ, δηλαδή κάλαντα σε άλλη μορφή. Διαρκεί μέχρι το μεσημέρι της 60ης ημέρας, δηλαδή την 6η Ιανουαρίου (τα Άγια Φώτα) και το απόγευμα ξεκινάει η Κόλουδα.

Πριν προχωρήσω για να εξηγήσω τι σημαίνει Κόλουδα, κρίνω απαραίτητο να επισημάνω ότι κατά την διάρκεια των ημερών του Σούρβακ, εισχώρησε από την μουσουλμανική θρησκεία, μετά τον εξισλαμισμό μας, το έθιμο να κόβουμε κάθε μέρα ένα κολοκύθι, παρασκευάζοντας διάφορα γλυκίσματα και φαγητά, κόντρα και σε πείσμα των χριστιανών που κόβουν χοίρους. Το κόψιμο της κολοκύθας τηρείται ακόμα και σήμερα από όλους τους μουσουλμανικούς πληθυσμούς των Βαλκανίων, ακόμα και μέσα στην Τουρκία, από πληθυσμούς που προήρθαν από τα Βαλκάνια. Όλοι οι υπόλοιποι μουσουλμάνοι του κόσμου τέτοια συνήθεια και έθιμο δεν έχουν.

Κατηγορία: 
Λαϊκή Παράδοση

ΞΕΚΙΝΗΣΕ Η ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΤΩΝ ΠΟΝΤΙΑΚΩΝ Γιατί δεν ξεκινάει και η διδασκαλία της Πομακικής;

Ένα πάγιο αίτημα των ποντιακών σωματείων ικανοποποίησε το Υπουργείο Παιδείας, έπειτα από απόφαση του Υφυπουργού Κωνσταντίνου Γκιουλέκα.

Μετά από πολλαπλά αιτήματα των Ποντίων, εισάγεται η δυνατότητα ένταξης στα Κέντρα Δια Βίου Μάθησης του μαθήματος της ποντιακής διαλέκτου, το οποίο θα διδάσκεται από πιστοποιημένους δασκάλους με επαρκή γνώση.

Ήδη ανακοινώθηκαν οι 34 πρώτοι διδάσκοντες που διαθέτουν επάρκεια γνώσης στη διάλεκτο και σύντομα αναμένεται να ξεκινήσει το πρόγραμμα.

Στην Κομοτηνή εδώ και μερικούς μήνες ξεκίνησε η διδασκαλία της Ποντιακής με σημαντική επιτυχία.

Κατηγορία: 
Πομακική γλώσσα

Πανηγύρια μαϊμού στα Πομακοχώρια Ψέματα για μικρά παιδιά

Με αφορμή τα πανηγύρια στα Χίλια και στον Ακρίτα (Αλάνατ στα Πομάκικα και Αλάντεπέ στα τούρκικα), τα οποία έκλεψαν οι Τούρκοι από τους Πομάκους, επισημαίνουμε τα χονδροειδή ψέματα που διαδίδουν, ότι δήθεν την πάλη την έφεραν οι Τούρκοι στη Θράκη…!

Πρόκειται για κακής ποιότητας παραμύθι της Χαλιμάς. Όσοι αδελφοί μας Πομάκοι πιστεύουν τις τουρκικές ανοησίες, για άλλη μια φορά η Ζαγάλισα, θα τους βοηθήσει να μάθουν την αλήθεια.

Αν λοιπόν επισκεφθείτε το Αρχαιολογικό Μουσείο της Αδριανούπολης, θα δείτε στις προθήκες του, άριστα διατηρημένα εργαλεία (στλεγγίδες) που χρησιμοποιούσαν οι αρχαίοι Έλληνες για να καθαρίζουν το σώμα τους από το λάδι με το οποίο αλείφονταν όταν πάλευαν.

Τα εργαλεία αυτά βρέθηκαν σε ανασκαφές στο χωριό Τσομλέκακπινάρ (ελλ. Νεροφωλιά). H διαδικασία του αποστλεγγισμού (ξυσίματος/καθαρισμού από το λάδι της πάλης μαρτυρείται επίσης από σχετικές αγγειογραφίες και αρχαία αγάλματα (Aποξυόμενος Λυσίππου, 4ο π.X. αι. Bατικανό, Aθλητής με στλεγγίδα, Bιέννη).

Κατηγορία: 
Πανηγύρια

Εκτουρκισμένο πανηγύρι του Χίλια: Τουρκικός εθνικισμός και ελληνική παρουσία

Διοργανώθηκε και φέτος το πρώην αλεβίτικο και νυν εκτουρκισμένο πανηγύρι στο Χίλια. Όπως και κάθε χρόνο, έτσι και φέτος ο κόσμος ήταν ολοένα και λιγότερος, ιδίως την τρίτη και τελευταία ημέρα του πανηγυριού, ημέρα παρουσίας των «επισήμων».

Και επειδή από κάθε εκδήλωση του τουρκικού εθνικισμού στην ελληνική Θράκη δεν μπορούν να λείπουν παράνομες δραστηριότητες, έτσι και φέτος υπήρχε παράνομα εισιτήριο των 5 ευρώ στους δρόμους που οδηγούν από Κέχρο και Ρούσσα προς το χώρο του πανηγυριού. Μάλιστα, σύμφωνα με επισήμανση που υπηρχε πάνω στο εισιτήριο «όποιος χάσει το εισιτήριό του θα έχει και πρόστιμο», αφού θα πρέπει να το πληρώσει εις διπλούν…

Κατηγορία: 
Πανηγύρια

Ένα έθιμο έπαψε να είναι Πομάκικη παράδοση!

«Φαφ Ρούμελη δετσάτα σουρβάκατ λίσι,

να ιέριν κάμεν σμόκβατα σέδι λίσι».

Το χειμερινό Πομακικό Ημερολόγιο ξεκινάει στις 8 Νοεμβρίου, διαρκεί 180 μέρες και λήγει στις 5 Μαϊου. Mε τη γιορτή του Αδραλέζ της 6ης Μαϊου ξεκινάει το θερινό ημερολόγιο, διαρκεί 185 μέρες και λήγει στις 7 Νοεμβρίου. Το άρθρο αυτό γράφεται με την ευκαιρία της 5ης Φεβρουαρίου, δηλαδή της 90ης ημέρας του χειμερινού Πομάκικου ημερολογίου. Η ημερομηνία αυτή είναι η λεγόμενη Σραντέ ζήμα, δηλαδή μεσο-χειμωνιά, έχει δε πολλά παρατσούκλια [ούκαρπι], πολλές παροιμίες [στάρι ντούμι], παραδόσεις [ουπραβίε], δεισιδαιμονίες [στρασνιστά] και μυθεύματα [πρέκαζνε]. Πριν μισό αιώνα, όταν ήμασταν μικροί μαθητές στα χωριά και στο σχολείο, γιορτάζαμε την μέρα αυτή τρώγοντας βρασμένο αλμυρό [ζζίτο] καλαμπόκι ή ρύζι, ποτισμένο πολλές φορές με καμένο βούτυρο και πίνοντας [σσουσσούλκι] το λεγόμενο χοσάφι δηλαδή βρασμένο χυμό αποξηραμένων οπωροφόρων καρπών κυρίως μήλου, αχλαδιού, σούρβου [όσκουρσε], ξυλοκέρατου [ρόγβε] κ.τ.λ. Οι πιο εύπορες οικογένειες προσφέρανε στους μαθητές του σχολείου αποξηραμένα σύκα, σταφίδες, ξυλοκέρατα, ελιές ενώ οι υπόλοιπες οικογένειες που δεν είχαν οικονομικές δυνατότητες, αποξηραμένα φρούτα, όπως κεράσια, κράνα, σούρβα, καρύδια, φουντούκια και σπόρια.

Οι χριστιανοί δάσκαλοι όταν πρωτοήρθαν στην δεκαετία του εξήντα για πρώτη φορά στα μουσουλμανικά σχολεία, ρωτούσαν τους γέρους μας εάν είναι θρησκευτική υποχρέωση και τι συμβολίζουν όλες αυτές οι εκδηλώσεις της συγκεκριμένης ημερομηνίας και η απάντησή τους ήταν ότι έτσι τα βρήκαμε από τους προγόνους μας, οι οποίοι μας συμβούλευαν να τα τηρούμε και να παραμείνουμε πιστοί στις παραδόσεις μας. Στην ερώτηση από πότε και από ποιους έμεινε η παράδοση αυτή, σχεδόν όλοι απαντούσαν από τότε που ο σέιχ μπαμπά ή ο Δέδου Πόπ και κατά άλλους ο πασά μπαμπάς της περιοχής, συχνά ρωτούσε «φαφ ρούμελη δετσάτα σουρβάκατ λισι ί να ιερίν κάμεν σμόκβατα σεδί λισι» που σημαίνει «αν τα παιδιά της Ρούμελης λεν ακόμα τα κάλαντα και αν στο ιερό βράχο παραμένει ακόμα η συκιά». Η παραπάνω φράση κατά την προσωπική μου άποψη και σε συνδυασμό της συγκεκριμένης ημερομηνίας με προηγούμενες ημερομηνίες και εκδηλώσεις, που δεν είναι από την μουσουλμανική παράδοση, ούτε των λαών της γύρω περιοχής που δεν είναι μουσουλμάνοι, φωτίζει μια σκοτεινή πλευρά της ιστορίας των Πομάκων.

Κατηγορία: 
Λαϊκή Παράδοση

ΠΟΜΑΚΙΚΟΣ ΛΑΟΓΡΑΦΙΚΟΣ ΠΛΟΥΤΟΣ στο Μουσείο Καλαθοπλεκτικής Σπάνια δείγματα Πομακικών καλαθιών

Ο πλούσιος λαϊκός πολιτισμός των Πομάκων δεν ευτύχησε να έχει ένα δικό του μουσείο. Όμως, στο Μουσείο Καλαθοπλεκτικής στην Κομοτηνή, υπάρχει μία μοναδική συλλογή Πομάκικων καλαθιών, η οποία καθρεφτίζει τον πλούτο της λαϊκής μας παράδοσης.


Τα πομακικά καλάθια είναι από ιστορική άποψη, δείγματα βυζαντινής τουλάχιστον πλεκτικής, αφού από ότι αναφέρουν οι ειδικοί, η καλαθοπλεκτική είναι από τις τέχνες που εξελίχθηκε ελάχιστα στο πέρασμα των αιώνων.


Βέβαια, όπως και στην υπόλοιπη Ελλάδα, η τέχνη αυτή έχει σχεδόν εξαφανισθεί. Ελάχιστοι Πομάκοι καλαθοπλέκτες συναντώνται στην έκταση της οροσειράς της Ροδόπης (Βουλγαρικό τμήμα) κυρίως όμως στην κεντρική και δυτική, όπου υπάρχουν συμπαγέστεροι πομακικοί πληθυσμοί. Είναι αξιοσημείωτο ότι οι πομάκικες περιοχές ένθεν κακείθεν των ελληνοβουλγαρικών συνόρων και σε επίπεδο καλαθοπλεκτικής αποτελούν ένα ενιαίο πολιτισμικό χώρο.

Κατηγορία: 
Λαϊκή Παράδοση

Σελίδες