Την ώρα που οι ιδιοτελείς και ανίκανοι Ελληνόφωνοι πολιτικοί του αθηναϊκού κέντρου και της περιφέρειας Ανατολικής Μακεδονίας και Θρακιστάν, έχουν σκύψει βαθιά τη μέση εμπρός στο νεο-οθωμανισμό που κατακυριεύει απ΄ άκρου εις άκρον, τον κορμό της Θράκης, στην άλλη πλευρά των συνόρων, ένας δήμαρχος έχει το θάρρος να ζητήσει δημόσια τη διδασκαλία των Πομακικών στη δημόσια εκπαίδευση.
Ο Ραίφ Τασκίν, δήμαρχος του Κιουπλού, δήλωσε τα εξής εντυπωσιακά: «Στην πρόταση για την ψήφιση του νέου τουρκικού συντάγματος, δεν υπάρχει πλέον η διάταξη σύμφωνα με την οποία η διδασκαλία στην Τουρκία θα γίνεται αποκλειστικά και μόνο στην τουρκική γλώσσα. Αυτό σημαίνει ότι στη νοτιοανατολική χώρα, οι συμπολίτες μας Κούρδοι, θα διδαχθούν τα Κουρδικά. Σε άλλες περιοχές θα γίνει διδασκαλία σε άλλες μητρικές γλώσσες. Αν και η μητρική γλώσσα των νέων στο Κιουπλού είναι τα Πομακικά, αυτά έχουν ξεχασθεί. Θέλουμε και εμείς διδασκαλία της μητρικής μας γλώσσας».
Και συμπληρώνει «Εάν οι νέοι μας διδαχθούν Πομακικά, θα μπορούν με μεγάλη άνεση να συνεννοηθούν σε όλες τις βαλκανικές χώρες καθώς και στην ίδια τη Ρωσία».
Έχει ποτέ ταχθεί υπέρ της διδασκαλίας των Πομακικών ο δήμαρχος Ξάνθης, ο δήμαρχος Κομοτηνής, της Μαρωνείας-Σαπών ή οποιοσδήποτε άλλος, από την απελευθέρωση του 1920, μέχρι και τώρα, που γράφονται αυτές οι γραμμές;
Ποτέ, μα ποτέ! Ούτε καν τη λέξη Πομάκος δεν τολμούν να προφέρουν!
Η τουρκοφοβία και ο «κίνδυνος» απώλειας της κομματικής καρέκλας και των αξιωμάτων, είναι ισχυρότερα από την ανάγκη για την αποτροπή της Πομακικής γενοκτονίας και του γλωσσικού και συνειδησιακού εκτουρκισμού της Θράκης.
Το προσωπικό και εθνο-καταστροφικό συμφέρον τοποθετείται πάνω από όλα. Καμία μορφή με αξιόλογο πολιτικό και εθνικό ανάστημα δεν γέννησε αυτός ο τόπος. Οι ελάχιστες εξαιρέσεις κινούνται μετά βίας στο χώρο της ανάξιας προσοχής μετριότητας.
Σημειώνουμε ότι το Κιουπλού εφάπτεται των Ελληνικών συνόρων στον Έβρο ποταμό, απέναντι από το δάσος της Δαδιάς (νότια του Σουφλίου). Αν και βρίσκεται τόσο κοντά, εν τούτοις, η δήλωση του Πομάκου δημάρχου του Κιουπλού, δεν αγγίζει κανέναν…
(τεύχος 62, Αύγουστος - Σεπτέμβριος 2012)