Αυτόπτης μάρτυρας μας κατήγγειλε το ακόλουθο περιστατικό: ομάδα νεαρών Πομάκων μαθητών συνομιλούσαν στα πομάκικα απέναντι από τη δημοτική αγορά της Κομοτηνής, στη συμβολή των οδών Φιλίππου και Φιλικής Εταιρείας. Τότε, τυχαία, περνούσε από εκεί γνωστός συνταξιούχος μουσουλμάνος γιατρός ο οποίος μόλις άκουσε να μιλιούνται τα πομάκικα εξεμάνη και άρχισε να φωνάζει στους νεαρούς «τι γλώσσα είναι αυτή που μιλάτε; Σταματήστε πια να τη μιλάτε»! Οι νεαροί μαθητές έκπληκτοι έφυγαν τρομαγμένοι. Επρόκειτο μάλλον για μαθητές του ιεροσπουδαστηρίου, καταγόμενους από τα πομακοχώρια της Κομοτηνής.
Οι νεαροί ήταν απροετοίμαστοι να αντιμετωπίσουν τη ρατσιστική επίθεση. Άλλωστε, ο φόβος γύρω από τη γλώσσα και την καταγωγή τους, τους συνοδεύει παντού!
Το περιστατικό αυτό δείχνει ότι η πομακική γλώσσα συνεχίζει να παραμένει υπό διωγμό και να απειλείται με αφανισμό από τους φανατικούς.
Το περιστατικό μας πάει πίσω δεκαετίες, όταν η τουρκόφωνη εφημ. ΤΡΑΚΥΑ προέτρεπε και απειλούσε τους Πομάκους να μη μιλούν τη γλώσσα τους.
«Ήρθε νομίζουμε η ώρα να εγκαταλειφθεί η γλώσσα αυτή και να μιλιούνται καθαρά τουρκικά. Στην περιφέρεια της Κομοτηνής, μια ομάδα χωριών την απέρριψε, στην περίοδο των Βαλκανικών πολέμων. Ήδη δεν πρέπει να έχει μείνει κανείς εκεί, που να τη μιλάει. Η Οργάνη και η Νυμφαία ανήκουν σε αυτή την κατηγορία... Σε πολλά χωριά της περιφέρειας Ξάνθης, υπάρχει σημαντικός αριθμός κατοίκων που δεν καταλαβαίνει την τουρκική γλώσσα. Αν και σε όλα τα σχολεία των χωριών η διδασκαλία γίνεται στα τουρκικά, εν τούτοις, αυτό δεν είναι αρκετό, επειδή πολλά κορίτσια δεν παρακολουθούν τα μαθήματα και επομένως τα τουρκικά δεν μπαίνουν σε όλα τα σπίτια. Οι επικεφαλής των χωριών γνωρίζουν αναμφίβολα πολύ καλά τα τουρκικά και τα μιλούν στην πόλη. Όταν όμως βρεθούν μεταξύ τους στην πόλη, συνεχίζουν να μιλούν εκείνη τη διάλεκτο. Εάν αφενός οι ηγέτες των χωριών και αφετέρου οι κάτοικοι της πόλης συστρατευθούν εναντίον αυτής της διαλέκτου, θα προσφέρουν μέγιστη υπηρεσία και στη μειονότητα και στα συγκεκριμένα χωριά. Οι κάτοικοι των χωριών πρέπει να αποφασίσουν να μιλάνε μόνο τουρκικά στο σχολείο, στο τζαμί και στις μεταξύ τους συζητήσεις. Αν ακολουθήσουν αυτή τη μέθοδο και στο σπίτι, τότε, σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα, θα γλυτώσουμε από αυτή τη συμφορά. Οι αστοί δεν πρέπει να διστάζουν να προειδοποιούν τους χωρικούς, που κατεβαίνουν στην πόλη, να μιλούν τουρκικά. Σπουδαίο ρόλο στην υπόθεση αυτή μπορούν να παίξουν οι ιεροκήρυκες και οι θρησκευτικοί λειτουργοί»
Η ρατσιστική αυτή συμπεριφορά με τις απειλές και την ψυχολογική βία και κάθεανάλογη περίπτωση, θα φτάνει εκ μέρους μας, από εδώ και πέρα, σε Διεθνείς Οργανισμούς.
Τεύχος 88-89, Δεκέμβριος 2016 - Μάρτιος 2017