Η εφημερίδα μας η Ζαγάλισα και ο Πανελλήνιος Σύλλογος Πομάκων, ήμασταν οι πιο ένθερμοι υποστηρικτές του νέου αυτού θεσμού που θα εφαρμοζόταν για πρώτη φορά στην Ελληνική Θράκη.
Είχαμε την εντύπωση ότι θα έμπαινε τέλος στην αυθαιρεσία των ψευτομουφτήδων και των Ιμάμηδών τους, που ταλανίζουν τα τζαμιά και τις περιουσίες τους. Μα πιο πολύ μας έδωσε την εντύπωση ότι θα έβαζε τέλος στην κυριαρχία της Τουρκίας στη Θράκη. Θα έβαζε τέλος στην πλύση εγκεφάλου των νεαρών πομακόπουλων, στις επιστρατεύσεις γενιτσάρων, των εξαναγκασμών και εκβιασμών για να ομιλείται και να γράφεται η Τουρκική γλώσσα όχι μόνο στα σχολεία, αλλά και στους δημόσιους χώρους, όπως π.χ. στους Δήμους.
Έπειτα όμως μετά από ένα χρόνο εφαρμογής του νόμου και του θεσμού, μεγάλες αμφιβολίες και ανησυχίες μας έχουν κυριέψει.
Ο νόμος προέβλεπε ότι στις εννιάμηνες θητείες των διορισμένων ιεροδιδασκάλων θα περιλαμβανόταν και ο ιερός μήνας του Ραμαζανιού, στη διάρκεια του οποίου θα λειτουργούσαν στα ιερά τεμένη των μουσουλμάνων της Θράκης. Το Ραμαζάνι πέρασε, γιορτάσθηκε και το Μπαϊράμι. Κατά την διάρκεια του Ραμαζανιού και των εορτών του Μπαϊραμιού σε κανένα τζαμί της Θράκης δεν εμφανίστηκαν οι διορισμένοι και καλοπληρωμένοι ιμάμηδες του Ελληνικού Δημοσίου.
Απεναντίας, το πιο τραγικό ήταν ότι κάποιοι εθεάθησαν μαζί με τους ψευτομουφτήδες στα πιλάφια των Ιφτάρ.
Πήρα τα ονόματα των διορισμένων, τα τζαμιά και τα σχολεία που υπηρετούν. Διαπίστωσα ότι κανένας, μα κανένας δεν εμφανίστηκε κατά την διάρκεια του έτους ούτε σε σχολείο ούτε σε τζαμί. Το πιο τραγικό είναι ότι σχεδόν όλοι, πλην ελαχίστων, δεν είχαν ανάλογες σπουδές με το αντικείμενο.
Ο ύ τ ε ένας χαφούζ [κορανιομνήμονας] δεν υπάρχει αναμεσά τους για να τελέσει μία κηδεία. Αλλά το πιο τραγικό είναι ότι σχεδόν όλοι ήταν γαμπροί, νύφες και εκλεκτές των χριστιανών και μουσουλμάνων πολιτικών, εκλεκτοί και εκλεκτές των δημοσίων υψηλά ισταμένων παραγόντων της Θράκης.
Το φιάσκο αυτό των παραγόντων της Θράκης δικαίωσε πλήρως το προξενείο και τον χλευασμό του Ερντογάν για τους ιμάμηδες. Το θέμα αυτό θα το συνεχίσουμε και στα επόμενα φύλλα της εφημερίδας μας και εν ανάγκη θα αποκαλύψουμε πρόσωπα που υπονομεύουν το θεσμό αυτό.
Ιμάμ Αχμέτ
Τεύχος 73, Ιούνιος - Ιούλιος 2014