.jpg)
Πρώτη η Ζαγάλισα (φ. 41, 17/5/2010), είχε αποκαλύψει, ότι ο Σύλλογος ΧΙΛΙΑ με πρόεδρο τον Αλή Πεντζάλ, ξεκίνησε εν κρυπτώ, στα μέσα Απριλίου 2010, την ανακατασκευή του παραδοσιακού ξύλινου σκεπάστρου στο χώρο του πανηγυριού Χίλια, το οποίο γκρέμισε παρανόμως, σαν να επρόκειτο για δικό του περιουσιακό στοιχείο. Το δημοσίευμά μας που στρεφόταν κατά της Περιφερειάρχου Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης κας Θ. Κόκλα (συνεργάτιδος της Θάλειας Δραγώνα - από εκεί η ιδεολογική και τεχνική καθοδήγηση;), προκάλεσε την πανικόβλητη αντίδρασή της, η οποία προσπάθησε να καλύψει τους εκτουρκισμένους εθνικιστές, εκδίδοντας, πολλές ημέρες μετά την αποκάλυψη της Ζαγάλισα, απόφαση της Περιφέρειας Αν. Μακεδονίας Θράκης (Δ/νση Δασών Ν. Ροδόπης) με την οποία … ενέκρινε, κατόπιν εορτής, την ανακατασκευή υφιστάμενου στεγάστρου χώρου δασικής αναψυχής στη θέση Χίλια της κοινότητας Κέχρου (Αριθ. Πρωτ. 30826/3300 της 3-6- 2010).
Ο Σύλλογος Χίλια βέβαια δεν είχε απλώς γκρεμίσει –δύο μήνες πρίν- παράνομα την παλαιά κατασκευή, αλλά είχε προχωρήσει και στην κατασκευή της νέας με τη χρήση μεγάλης σιδηροκατασκευής και μπετόν στις βάσεις (βλ. φωτο Ζαγάλισα στο φ.41).
Το αστείο όσο και νομικά ελέγξιμο, είναι το γεγονός ότι στην απόφαση αναφέρεται ότι «προτείνεται η καθαίρεση των δύο ακραίων τμημάτων του υπάρχοντος στεγάστρου…ξύλινου σκελετού…» και παρακάτω «…το έργο θα εκτελεσθεί από τη Δ/νση Δασών Ν. Ροδόπης με αυτεπιστασία σύμφωνα με το Π.Δ. 437/1981 …και 1874/1845/13-12-1996 απόφαση υπουργού Γεωργίας…». Ερωτάται, λοιπόν, ο Διευθυντής Δασών Ν. Ροδόπης κ. Παπαδόπουλος Δημήτριος: τηρήθηκαν τα προβλεπόμενα από τους νόμους και την ίδια την απόφαση;
Και δεν ξεχνάμ.JPG)
ε ότι, η Δασική Υπηρεσία της περιοχής έχει στιγματισμένο παρελθόν σε σχέση με τα «πρώην Πομάκικα» πανηγύρια, αφού είχε διαδραματίσει καθοριστικό ρόλο την περίοδο 1998, όταν Τουρκία και εξωνημένοι Έλληνόφωνοι πολιτικοί της Θράκης, συνασπίστηκαν και με μαφιόζικες μεθοδεύσεις κατάφεραν να αφαιρέσουν από τον έλεγχο του τελευταίου παραδοσιακού αγά (τελετάρχη) κ. Χατίπ Μεμέτ (από την Κάτω Βυρσίνη) το άλλο μεγάλο πανηγύρι, στον Ακρίτα.
Μετά το δημοσίευμα της Ζαγάλισα, και Ο ΧΡΟΝΟΣ της Κομοτηνής με πρωτοσέλιδο (11.6.2010) κατήγγειλε την Περιφερειάρχη με τίτλο «Δώρο Κόκλα 20 χιλιάδες ευρώ για Κιόσκια και βρύση στα ΧΙΛΙΑ».
Αναρωτιόμαστε, πόσο ευαίσθητα ανακλαστικά έχουν οι αστυνομικές αρχές (Σαπών) καθώς έγινε μεν μία σύλληψη δύο εργατών, που παρανόμως εργαζόντουσαν στην κατασκευή του σιδερένιου σκεπάστρου (καταδικάστηκαν από το πρωτοδικείο Κομοτηνής), αλλά στη συνέχεια οι εργασίες συνεχίστηκαν κανονικά, ώστε σήμερα το σκέπαστρο να είναι τελειωμένο. Η αδράνεια της αστυνομίας έχει να κάνει με υπηρεσιακή δυσλειτουργία ή με κάτι άλλο; Ό,τι κι αν συμβαίνει, είναι επιλήψιμο και ελεγκτέο από τον Διευθυντή Αστυνομίας.
Και ο μέσος Πομάκος της Ελληνικής Θράκης αναρωτιέται για πολλοστή φορά «Πώς να τολμήσω να διακηρύξω δημόσια την ταυτότητά μου, πώς να πω ότι δεν είμαι Τούρκος, όταν θα πέσουν πάνω μου δύο κράτη, Τουρκία και Ελλάδα και με διαφορετικό τρόπο και μεθόδους ο καθένας θα με συνθλίψουν;». Υπάρχει έστω ένας νομάρχης, δήμαρχος ή άλλος επίσημος φορέας, που να δέχθηκε επίσημα ένα Πομάκικο σύλλογο, να τον στήριξε οικονομικά, όπως πλουσιοπάροχα επί δεκαετίες κάνουν με τους Τουρκοσυλλόγους;
Από τη μια παραμονεύει η Άγκυρα, με οργανωμένες απειλές και άφθονο χρήμα και από την άλλη η Αθήνα, με μηχανισμούς οι οποίοι χρησιμοποιούν το κράτος για να στηρίξουν – με αντάλλαγμα τις ψήφους των φανατικών - την επιρροή της Τουρκίας.
«Στην Δυτική Θράκη πετύχαμε τη διαμόρφωση συνθηκών μοντέρνας Oθωμανικής κατάκτησης» θα έλεγε ευφυώς, ο υπουργός εξωτερικών της Τουρκίας κ. Αχμέτ Νταβούτογλου.
Θα επανέλθουμε στο επόμενο φύλλο με νέες αποκαλύψεις.
Άρθρο του
Κεμάλ Φαρζλή
(τεύχος 43, Ιούλιος 2010)
