Της μόδας έχει γίνει, όπως πληροφορούμαστε, σε διάφορους ακαδημαϊκούς κύκλους   το βιβλίο του δημοσιογράφου Τάσου Κωστόπουλου, «Το Μακεδονικό της Θράκης» στο οποίο ασκήσαμε τεκμηριωμένη κριτική στα φ. 36 και 67 της Ζαγάλισα. Φαίνεται ότι κάποιοι ελληνόφωνοι, με τρικυμία εν κρανίω, οι οποίοι διαπνέονται από αντιπομακικό μένος, έχουν κάνει (αν και άθρησκοι) το εν λόγω βιβλίο «Ιερό Ευαγγέλιο». Επανερχόμαστε, λοιπόν,   ασκώντας επιπρόσθετη κριτική στα παιδαριώδη επιχειρήματα του συγγραφέα. Το βιβλίο χάνει εξ αρχής κάθε νομιμοποίηση αντικειμενικότητας και αναδεικνύεται σε μεροληπτική ιδεολογική μπροσούρα χαμηλής αγοραίας αξίας. Προφανώς ο συγγραφέας δεν ήθελε να εξυπηρετήσει τους Πομάκους, αλλά τους γενοκτόνους τους και γι αυτό είναι ιδιαίτερα ...δημοφιλές στους συγκεκριμένους κύκλους.
    
Το βιβλίο ούτε λίγο ούτε πολύ υποστηρίζει πως το ελληνικό κράτος είναι εκείνο που ... κατασκεύασε πομακική ταυτότητα στους πληθυσμούς των Πομακοχωριών. Πρόκειται προφανώς για απίστευτη γελοιότητα αφού είναι γνωστό ότι η λέξη Πομάκος έχει ιστορία αιώνων και η ταυτότητα αυτή είναι υπαρκτή από πολύ παλιά. Είναι επιχείρημα για γέλια και για κλάματα, συμφωνεί όμως απόλυτα με τις θεωρίες του τουρκικού εθνικισμού.
 

Στην παρηκμασμένη σε κάθε επίπεδο Ελλάδα, οι εισαγόμενες θεωρητικές μπουρδολογίες του αγγλοσαξονικού αριστερού συρμού περί δημιουργίας εθνοτήτων από τα κράτη, είναι της μόδας.
    
Χαρακτηριστικό είναι το κεφάλαιο του βιβλίου «Η επίχρυση εποχή» (σ. 39 – 52) στο οποίο ο Κωστόπουλος αναφέρεται στην περίοδο 1950 – 55, εποχή που θεμελιώθηκε θεσμικά από το ... ελληνικό κράτος ο εκτουρκισμός των Πομάκων.
    
Έτσι, στις σελίδες του κεφαλαίου αυτού παρελαύνουν κάποιες από τις εκτουρκιστικές κινήσεις του ελληνικού κράτους, κάτι που έρχεται σε φανερή αντίθεση με τον τίτλο του βιβλίου και τις επιδιώξεις του συγγραφέα να παρουσιάσει ότι το ελληνικό κράτος είναι εκείνο που δημιούργησε την πομακική ταυτότητα (!). 

Μεγάλο μέρος της διανόησης στην Ελλάδα (από την αριστερά ως τη δεξιά) τηρεί μία ευνοϊκή στάση απέναντι στον Μουσταφά Κεμάλ, και τον αποκαλεί με θαυμασμό ως «Ατατούρκ». Καθηγητές πανεπιστημίου μάλιστα, τον αποκαλούν ως «μεγάλο ηγέτη», ως τον… «Άλλο» που πρέπει να τον θαυμάζουμε για τα … επιτεύγματά του. Ενώ λοιπόν ο Χίτλερ είναι (ορθότατα) το υπέρτατο κακό, ο Κεμάλ Μουσταφά αποκαλείται ως ο μεταρρυθμιστής ηγέτης της νέας Τουρκίας και μένει έτσι στο απυρόβλητο της κριτικής, στάση φαινομενικά ακατανόητη αν αναλογιστεί κανείς τα εγκλήματα που διέπραξε εις βάρος της ανθρωπότητας και ειδικότερα εναντίον των χριστιανικών λαών της Μικράς Ασίας. Αλλά και από την ίδρυση της Νέας Τουρκίας, οι μουσουλμανικές εθνοτικές ομάδες της Μικράς Ασίας και ιδίως οι Κούρδοι δέχονται τις σφαγές των κεμαλιστών και πολιτισμική γενοκτονία.

Θύμα της κεμαλικής πολιτικής είναι και οι Πομάκοι. Η πολιτιστική γενοκτονία που δεχόμαστε επίσης παραβλέπεται από την ελληνική διανόηση η οποία αντιστρέφει την πραγματικότητα και μιλάει για προσπάθεια δημιουργίας «πομακικής ταυτότητας» από το ελληνικό κράτος και όχι «τουρκικής ταυτότητας» από το τουρκικό κράτος. Οι φασιστικές πρακτικές του τελευταίου δεν έχουν περιγραφεί αναλυτικά σε κανένα βιβλίο της αριστερής διανόησης.

Το κενό για την έμπνευση του ναζισμού από τον κεμαλισμό έρχεται να καλύψει το πρωτοπόρο βιβλίο του Γερμανού ιστορικού Stefan Ihring που μελέτησε βαθιά τις ιστορικές πηγές και μας παραδίδει την πρωτοναζιστική ιδεολογία του Κεμάλ Μουσταφά, που αποτέλεσε τον «δάσκαλο του Χίτλερ», σύμφωνα με τα λεγόμενα του ίδιου του Αδόλφου Χίτλερ.

Απρόσμενη εξέλιξη είχε η επίσκεψη του Τούρκου προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν αρχικά στην Αθήνα (8/12/2017) και στη συνέχεια στην Κομοτηνή (9/12/2017) τόσο στο χώρο του μειονοτικού Γυμνασίου Λυκείου (πρώην Τζελάλ Μπαγιάρ), όσο και σε ξενοδοχείο της πόλης. Για πρώτη φορά αναγνωρίσθηκε από τούρκο επίσημο και μάλιστα στο ύπατο αξίωμα της Τουρκίας, η ύπαρξη Πομάκων και Ρωμά. Ο Ερντογάν μέσα σε λίγα λεπτά ξεθεμελίωσε όλο το ιδεολόγημα του κεμαλισμού, ο οποίος επί ένα σχεδόν αιώνα, από την εποχή της Συνθήκης της Λωζάνης και μετά, αρνιόταν να δεχθεί την ύπαρξη των Πομάκων και των Ρωμά. Η σκληρή φασιστική και γενοκτονική γραμμή περί ενιαίας και ομοιογενούς τουρκομουσουλμανικής μειονότητας, πετάχθηκε δημοσίως στον κάδο της ιστορίας μαζί με τους υποστηρικτές της στους μειονοτικούς πληθυσμούς αλλά και στην χριστιανική «πλειοψηφία».

Για την ερμηνεία των δηλώσεων Ερντογάν γράφθηκαν και ακούστηκαν πολλές φανφάρες από γνωστούς και άγνωστους μπουρδολόγους, χωρίς κανείς να εμβαθύνει στην ατομική του ψυχολογία και στην θρησκευτικο-πολιτική του κοσμοθεωρία.

Ένα είναι βέβαιο: τα λόγια του Ερντογάν θα μείνουν στην ιστορία. Με τον καιρό όλα τα περί της επίσκεψής του θα ξεχασθούν, όμως αυτά θα συνεχίσουν στο μέλλον να παραμένουν κορυφαίο σημείο αναφοράς για αμέτρητους αρθρογράφους και συγγραφείς.

Το «Κέντρο Πομακικών Ερευνών» και η εφημερίδα «Ζαγάλισα», ανακοινώνουν την εκπόνηση διαγωνισμού πεζογραφήματος με θέμα «Οι Πομάκοι της Θράκης». Ο διαγωνισμός απευθύνεται σε συγγραφείς άνω των 18 ετών και εκπονείται σε μια προσπάθεια ανάδειξης της πομακικής ιδιαιτερότητας. Το πεζογράφημα μπορεί να είναι πραγματικό στην περιγραφή ή φανταστικό στη σύλληψη του (διήγημα ή μυθιστόρημα) με ελεύθερο τίτλο επιλογής έχοντας πάντα ως θέμα τα ήθη και τα έθιμα, την κοινωνική ζωή ή τα προβλήματα των Πομάκων.

Όροι συμμετοχής:

• Στον διαγωνισμό μπορούν να συμμετέχουν άτομα άνω των 18 ετών

• Ο κάθε συμμετέχων μπορεί να υποβάλλει μέχρι δύο (2) πεζογραφήματα

• Τα πεζογραφήματα θα πρέπει να είναι γραμμένα αποκλειστικά στα ελληνικά ή στα πομακικά (με το πρώτο πομακικό αλφάβητο (ελληνικοί χαρακτήρες με κατάλληλα σύμβολα) που καθιερώθηκε και χρησιμοποιήθηκε για τη συγγραφή του Αναγνωστικού της Α΄ Δημοτικού).

• Τα πεζογραφήματα θα πρέπει να είναι πρωτότυπα, αδημοσίευτα και να μην έχουν διακριθεί σε άλλον διαγωνισμό

• Κάθε πεζογράφημα δεν θα πρέπει να ξεπερνά τις 20 σελίδες

• Πεζογραφήματα με κομματικό, προπαγανδιστικό ή προσβλητικό περιεχόμενο αποκλείονται

• Τα πεζογραφήματα θα πρέπει να είναι δακτυλογραφημένα σε σελίδες μιας όψεως με γραμματοσειρά Times New Roman14 pt και να υποβάλλονται σε τρία (3) αντίτυπα

• Τα πεζογραφήματα θα πρέπει να φέρουν στο κάτω μέρος της τελευταίας σελίδας ΜΟΝΟΝ το ψευδώνυμο του συγγραφέα και ΟΧΙ το πραγματικό του όνομα ή άλλα στοιχεία του συγγραφέα

Διοργανώθηκε στις 4, 5 και 6 Αυγούστου 2017, το αυθεντικό, μη εθνικιστικό, μπεκτασήδικο/αλεβιτικό πανηγύρι στη ορεινή θέση Χίλια στα σύνορα των νομών Έβρου και Ροδόπης. Πρόκειται για μια νέα λαμπρή επαναστατική σελίδα της αλεβιτικής κοινότητας στην ελληνική Θράκη. Για πρώτη φορά οι διοργανωτές του δεν υπάκουσαν στις οδηγίες της Άγκυρας, η οποία, από τα μέσα της δεκαετίας του 1990, άρπαξε και τα δύο μεγάλα πομάκικα πανηγύρια (στον Ακρίτα και τα Χίλια) και τα μετέτρεψε σε φιέστες του τουρκικού εθνικισμού.

Να θυμίσουμε ότι το τελευταίο αυθεντικό πατροπαράδοτο πομάκικο πανηγύρι είχε γίνει το 1998 στον Ακρίτα (Αλάνατ στα πομάκικα και Αλάν Τεπέ στα τουρκικά) από τη Ζαγάλισα και το Κέντρο Πομακικών Ερευνών (βλ. παρακάτω). Το 2006 επιχειρήθηκε να γίνει πάλι από μέλη του Πομάκικου Κινήματός μας, αντίστοιχο αλεβίτικο πανηγύρι στον Έβρο, στη θέση Μπέλα Βόντα (περιοχής Μεγάλου Δερείου), αλλά συνάντησε τις λυσσαλέες αντιδράσεις του τουρκικού εθνικισμού. Τα πανηγύρια αυτά αποτέλεσαν τα επαναστατικά προηγούμενα που ενέπνευσαν τους Πομάκους για να μπορέσουν να ξανακάνουν μόνοι τους το δικό τους πανηγύρι. Έδειξαν σε όλους ότι μπορεί να νικηθεί ο τουρκικός εθνικισμός.

Οι μπεκτασήδες του Έβρου και της Ροδόπης έχουν αντιληφθεί την γενοκτονική πολιτική της Τουρκίας και τον φανερό στόχο της, να τους αλλαξοπιστήσει με Απειλές και χρηματικά έπαθλα, ώστε να γίνουν ΟΛΟΙ σουνίτες. Η κατ ́επανάληψιν [αρουσία του σουνίτη ψευτομουφτή Κομοτηνής Ιμπράμ Σερήφ τόσο στο πανηγύρι του Χίλια (όλες τις προηγούμενες χρονιές), στον μπεκτασήδικο τεκέ Σεγίντ Αλή Σουλτάν (το 2013), σε κουρμπάνι στη Ρούσα το 2016 και σε άλλες θρησκευτικές εκδηλώσεις των μπεκτασήδων, αποτελούσε άμεση απειλή για την θρησκευτική τους ταυτότητα.

Επειδή στην Ελλάδα η μνήμη μερικών είναι ίδια με αυτήν ενός … χρυσόψαρου και σκόπιμα ή αθέλητα εξαφανίζεται η αλήθεια γύρω από το πομακικό κίνημα, στο φύλλο αυτό έχουμε ένα μικρό αφιέρωμα στην ιστορία του αγώνα μας. Να σημειωθεί ότι αυτά που αναφέρονται παρακάτω αποτελούν Πρωτοπορία σε πολιτικό και πολιτιστικό επίπεδο όχι μόνο για την Ελλάδα αλλά και για τις υπόλοιπες γειτονικές χώρες στις οποίες διαβιούν Πομάκοι.

ΜΙΚΡΟ ΧΡΟΝΟΛΟΓΙΟ

Με το θέμα έχουμε ξαναασχοληθεί στο παρελθόν. Η κίνηση της ελληνικής πολιτείας να δημιουργήσει τουρκόφωνο δήμο (στον οποίο εισήχθησαν οι πομακικές κοινότητες και ο κατά ένα ποσοστό ελληνόφωνος Άρατος) είχε καταστροφικά αποτελέσματα.

Ο λόγος για τις ανακοινώσεις στα τούρκικα που εκδίδει ο δήμος Αρριανών κι ο ίδιος ο Δήμαρχος, Αμέτ Ριτβάν. Μια κατάσταση που, σύμφωνα με καταγγελίες Πομάκων κατοίκων του δήμου, ολοένα και χειροτερεύει. Καθώς πλέον στα περισσότερα χωριά οι ανακοινώσεις, που αφορούν την ελληνική κατάσταση, φτάνουν μόνο στα τούρκικα. Ενώ, κι όταν έρχονται επίσημες ανακοινώσεις από άλλες δημόσιες ελληνικές υπηρεσίες, οι οποίες χρειάζεται να γνωστοποιηθούν στους κατοίκους του δήμου, οι ανακοινώσεις αυτές μεταφράζονται στα τούρκικα και ανακοινώνονται στα καφενεία των οικισμών που αποτελούν το δήμο Αρριανών. Παλιά τοιχοκολλούνταν κι οι δύο ανακοινώσεις (ελληνόφωνες και τουρκόφωνες, κατά το σχήμα της διγλωσσίας που θέλουν οι εθνικιστές να καθιερώσουν) αλλά τελευταία παρατηρείται η εξαφάνιση των ελληνόφωνων ανακοινώσεων.