«Ποιά Τουρκία; Ποιοί Τούρκοι;» ρωτάει ο στρατηγός Φράγκος Φραγκούλης, τέως αρχηγός του Γενικού Επιτελείου Στρατού, στον τίτλο του βιβλίου του, που κυκλοφόρησε πρόσφατα (σσ.558, Εκδόσεις Α.Α. Λιβάνη, Αθήνα 2012).
Προσεγγίζει το θέμα ιστορικά, από τη μάχη του Μαντζικέρτ (1071) φτάνει μέχρι τις μέρες που διανύουμε, ενώ στην έννοια του νεο-οθωμανισμού, εφεύρημα του Τούρκου υπουργού Εξωτερικών Α. Νταβούτογλου, αντιπαρατάσσει το νεο-βυζαντινισμό, ως μοντέλο διάλυσης της σύγχρονης Τουρκίας.
Συνεχίζοντας τη σκέψη του, ο συγγραφέας εκφράζει την άποψη, ότι η Τουρκία παραδέχεται την ιστορική της ήττα και προσπαθεί να επιβραδύνει την αυτοδιάθεση των λαών «που κρύβονται θαμμένοι στα σωθικά της».
Συνεχίζει και επισημαίνει, ότι «όλα αυτά τα στοιχεία αλλά και οι συνθήκες διαβίωσης των μειονοτήτων στην Τουρκία μάς οδηγούν στο συμπέρασμα, ότι όλοι οι παλιοί και αλλοτριωμένοι κάτοικοι της Μικράς Ασίας αναμένουν και αναζητούν το φως στο Φανάρι και στην Ορθοδοξία για να επανασυστήσουν το δικό τους νέο Βυζάντιο, μαζί με τους συνειδητοποιημένους, πλέον, Οθωμανούς». Αυτοί οι λαοί, συνεχίζει, «οι οποίοι είναι λαοί της Μικράς Ασίας και σε καμία περίπτωση δεν είναι Τούρκοι, έχουν το δικαίωμα να αυτοπροσδιοριστούν, εθνικά και θρησκευτικά, όπως οι ίδιοι επιθυμούν»
Στηριζόμενος σε ντοκουμέντα, καταγράφει τη μετάλλαξη των ντόπιων χριστιανών σε Τούρκους και μουσουλμάνους, ενώ στο βιβλίο περιλαμβάνονται και αρκετοί ιστορικοί χάρτες.
Τα κεμαλικά-ισλαμικά καθεστώτα με διάφορα τεχνάσματα, όπως η αλλαγή της αλφαβήτου το 1928, με το πέρασμα από το αραβικό στο λατινικό, προσπαθούν να στερήσουν την πρόσβαση του λαού σε λογοτεχνικά και ιστορικά έργα προηγούμενων εποχών. Με αυτό τον τρόπο προσπαθούν να διαμορφώσουν στο εσωτερικό ένα «ομοιογενές» έθνος, με τεχνητά ιδεολογήματα ενώ ταυτόχρονα, πιέζουν τους γείτονες ψάχνοντας για εχθρούς και φαντάσματα χρησιμοποιώντας για τις όποιες διεκδικήσεις τη θρησκεία.
Οι νέοι κεμαλικοί Τούρκοι διδάσκονται μια «επίσημη» ιστορία με «ανίκητους σουλτάνους» και με ανύπαρκτη την έννοια της διαφωνίας για πρόσωπα, λαούς και καταστάσεις. Αλλά σιγά σιγά, θέματα ταμπού, όπως το «Αρμενικό Ζήτημα», τίθενται υπό την αμφισβήτηση των σύγχρονων ιστορικών.
Τελικός στόχος του βιβλίου, είναι η εξαγωγή συμπερασμάτων για το γεωπολιτικό ρόλο της Τουρκίας στην περιοχή της Μέσης Ανατολής, αλλά και τις επιπτώσεις του ρόλου αυτού στις ελληνοτουρκικές σχέσεις. «Στόχος μου είναι να ενδυναμώσω την αγάπη μου για τον κάτοικο της σημερινής Τουρκίας, αλλά με ερωτηματικά για τον ανερχόμενο νεο-οθωμανισμό, που διακατέχει αυτούς που συνεχίζουν να αμφισβητούν φιλίες, αξίες, γειτνίαση» καταλήγει.
(τεύχος 63, Νοέμβριος - Δεκέμβριος 2012)