Μπαίνοντας στο ημι – ορεινό χωριό Δοκός ν. Ροδόπης (ένα μεγάλο μέρος του οποίου κατοικείται από Πομάκους που μετανάστευσαν σε διαφορετικά χρονικά διαστήματα), και περνώντας το γήπεδο, αμέσως μετά στα δεξιά, αντικρίζει κανείς ένα κτίριο, που έχει στην αυλή παιδική χαρά, στο οποίο υπάρχει πινακίδα που γράφει «Μονάδα φροντίδας και απασχόλησης νηπίων Π.Ε.Κ.Ε.Μ. Δοκού» ενώ από κάτω γράφεται κάτι παρόμοιο στα τουρκικά. Μάλιστα στα τζάμια του κτιρίου είναι αναρτημένο και πρόγραμμα στα ελληνικά και τουρκικά, στα πλαίσια της καθιέρωσης της διγλωσσίας που επιδιώκουν οι φορείς του τουρκικού εθνικισμού. Εκεί αναγράφεται ότι το πρόγραμμα Παρασχολείο στο Δοκό περιλαμβάνει υποδοχή νηπίων, ελεύθερη απασχόληση, φαγητό και λοιπές οργανωμένες δραστηριότητες.
Δεν χρειάζεται και πολύ σκέψη για να καταλάβει κανείς ότι πρόκειται πιθανότατα για μία ακόμη παρανομία του τουρκικού εθνικισμού. Τα ερωτήματα που θέτουμε είναι αυτά της κοινής λογικής: έχει το δικαίωμα να κάνει η Π.Ε.Κ.Ε.Μ. ό,τι της καπνίσει μέσα στην ελληνική επικράτεια; Υπάρχει νόμιμη άδεια για το νηπιαγωγείο; Οι εργαζόμενοι είναι ασφαλισμένοι στο ΙΚΑ; Τηρούνται οι κανόνες ασφαλείας; Τι διδάσκεται μέσα στο μάθημα; Στην οργανωμένη δραστηριότητα «γλώσσα, προανάγνωση» ποια γλώσσα διδάσκονται τα παιδιά και τι τους διδάσκεται γενικά;
Θα επέμβουν οι δημόσιες αρχές που εμπλέκονται σε αυτή την ιστορία; Το ελληνικό κράτος τι περιμένει; Το γνωρίζουν οι αρμόδιες υπηρεσίες; Ή μήπως το μόνο κράτος που δρα στην περιοχή είναι το τουρκικό κλείνοντας ό,τι δεν του αρέσει (βλ. Και σχολεία Φετουλάχ Γκιουλέν);
Τεύχος 85-86, Ιούνιος - Σεπτέμβριος 2016