Το μεγαλύτερο πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε εμείς οι Πομάκοι είναι η ανεργία. Τα χωριά της Ξάνθης αδειάζουν από κόσμο που τρέχει για δουλειά στη Γερμανία και .JPG)
την Ολλανδία. Συνήθως δουλεύουμε στα ναυπηγεία, όπου αναπνέουμε επικίνδυνες σκόνες και μπογιά που θα μας προκαλέσουν καρκίνο αργότερα. Δεν θα μπορέσουμε να ζήσουμε τόσο πολύ, ώστε να πάρουμε σύνταξη.
Στα ναυπηγεία που δουλεύουμε έχει παρουσιαστεί τελευταία άλλο σοβαρό πρόβλημα. Οι εργολάβοι προτιμούν να παίρνουν Βούλγαρους και Ρουμάνους εργάτες που δέχονται να δουλέψουν για λιγότερα χρήματα .
Εκεί που παλιά οι εργολάβοι έρχονταν και μάζευαν τον κόσμο από τα χωριά, σήμερα πολλοί Πομάκοι παίρνουμε τηλέφωνο και παρακαλάμε να μας πάρουν στη δουλειά. Κάποτε υπήρχε δουλειά στην Αθήνα, είχαμε ένα ναυπηγείο και βγάζαμε καλό μεροκάματο. Σήμερα χάσαμε και αυτή τη δυνατότητα.
Τι θα κάνουμε εμείς οι Πομάκοι; Πως θα ζήσουμε; Δεν ενδιαφέρεται κανείς για μας; Αυτά τα λόγια βγαίνουν μέσα από την ψυχή μου. Στενοχωριέμαι που μας βλέπω έτσι, μας έχουν κάνει ζητιάνους για δουλειά. Επιτέλους, ας ανοίξει δουλειές το ελληνικό κράτος για εμάς τους Πομάκους στην Ξάνθη, είμαστε εργατικοί άνθρωποι, μια ευκαιρία θέλουμε και εμείς για να ζήσουμε όπως και ο υπόλοιπος κόσμος.
Ισάογλου Ορχάν, Μέδουσα (Μέμκοβα) ν. Ξάνθης.
(τεύχος 38, Φεβρουάριος 2010)
Κατηγορία: