Σε όλες τις χώρες της πολιτισμένης Ευρώπης οι πολίτες της έχουν ένα σχετικά καλό επίπεδο ζωής (παρ’ όλη την σημερινή οικονομική κρίση). Είναι αδιαμφισβήτητο ότι οι Γερμανοί και οι Ολλανδοί δεν έρχονται …μετανάστες στην Ελλάδα για να βρουν ένα καλό μεροκάματο. Οι Ευρωπαίοι κατά κύριο λόγο εργάζονται στον τόπο τους. Συμβαίνει στην Ελλάδα όμως οι Πομάκοι να τρέχουμε στο εξωτερικό – στην Γερμανία, στην Ολλανδία, στη Γαλλία κτλ. Και φυσικά να πηγαίνουμε και σε πολλά άλλα μέρη της Ελλάδας προκειμένου να βρούμε δουλειά για να ζήσουμε τις οικογένειές μας.
Γιατί οι Πομάκοι να μην μπορούμε να βρούμε δουλειά στον τόπο μας; Γιατί πολλές φορές να αντιμετωπίζουμε οικονομικό πρόβλημα; Κύριος υπεύθυνος αυτής της κατάστασης είναι το μειονοτικό σχολείο. Όταν τα παιδιά αναγκάζονται να ξεχνούν τη μητρική τους γλώσσα, τα πομακικά. Όταν δεν μαθαίνουν καλά ελληνικά, τη γλώσσα της πατρίδας τους. Όταν μαθαίνουν μία ξένη γλώσσα, τα τουρκικά που τους σταματάει από το να προοδέψουν στο γυμνάσιο και στο λύκειο. Και όταν δεν μπορείς να τα πας καλά στο γυμνάσιο και στο λύκειο, μετά είναι πολύ δύσκολο να περάσεις στο πανεπιστήμιο. Και όταν δεν περνάς εκεί, τι επάγγελμα να ακολουθήσεις; Γιατρός, δικηγόρος, καθηγητής ή επαγγέλματα του δημόσιου τομέα είναι τις πιο πολλές φορές άπιαστο όνειρο για τα παιδιά μας.
Για αυτό αναγκαζόμαστε να γίνουμε εργάτες, υδραυλικοί, μαραγκοί, μετανάστες από τον τόπο μας, και να παλεύουμε στα θερμοκήπια και τα ναυπηγεία του εξωτερικού.
Λίγο ενδιαφέρει το δημόσιο σχολείο, γυμνάσιο, λύκειο, πανεπιστήμιο, αν τα πομακόπουλα ξέρουν τα τουρκικά. Δεν νοιάζει καθόλου τους εργοδότες ή αυτούς που ψάχνουν για συνεργάτες στη δουλειά, αν ο Πομάκος ξέρει τουρκικά. Όλοι ζητάνε καλή γνώση της ελληνικής όπως είναι λογικό, γιατί στην Ελλάδα ζούμε. Όποιος δεν ξέρει καλά ελληνικά και όποιος δεν τελείωσε ένα πανεπιστήμιο, είναι πολύ δύσκολο να βρει δουλειά της προκοπής στην πατρίδα του. Θα είναι καταδικασμένος πάντα να τρέχει από δω και από κει, να κάνει δύσκολες δουλειές, να είναι μετανάστης.
Περιττό βέβαια να πούμε ότι οι τουρκόφρονες που θέλουν εμείς, οι Πομάκοι, να πηγαίνουμε σε μειονοτικά σχολεία, είναι όλοι βολεμένοι. Έχουν τις ωραίες δουλειές τους, βγάζουν πολλά λεφτά, κυκλοφορούν με ωραία αμάξια…Τα παιδιά τους δεν χρειάζεται να είναι μετανάστες στα θερμοκήπια ή στα καράβια. Όλο και κάπου θα τα βολέψουν. Όλοι αυτοί δεν θέλουν τα Πομακοχώρια να αναπτυχθούν, δεν θέλουν τους Πομάκους να ζουν καλά. Προτιμούν οι τουρκόφρονες τους Πομάκους φτωχούς και δούλους των άλλων για να μας χρησιμοποιούν πολιτικά και να λένε ότι ο κόσμος είναι φτωχός. Για τη φτώχεια όμως βασικός υπεύθυνος είναι το μειονοτικό σχολείο και οι υπερασπιστές του, που στο κάτω κάτω άλλη θεωρούν μητέρα – πατρίδα τους.
Πρέπει λοιπόν να διεκδικήσουμε δημόσια σχολεία παντού (με μαθήματα κορανίου και πομακικής γλώσσας) για να μπορέσουμε να ξεφύγουμε από τα μεγάλα προβλήματά μας. Βαρεθήκαμε την κοροϊδία του ελληνικού κράτους με τα μειονοτικά σχολεία. Δεν θέλουμε ούτε ατατουρκισμούς ούτε ξένη γλώσσα για μητρική. Θέλουμε ίσες ευκαιρίες στην εκπαίδευση και ίσες ευκαιρίες για επαγγελματική αποκατάσταση. Αυτά είναι τα πραγματικά μας ανθρώπινα δικαιώματα που στερούμαστε. Εργασία, γλώσσα, ελευθερία.
(τεύχος 24, Δεκέμβριος 2008)
Κατηγορία: