Παρά το γεγονός ότι η Βικιπαίδια θεωρείται μια ανοιχτή εγκυκλοπαίδεια χωρίς περιορισμούς στην πρόσβαση της γνώσης, εντούτοις φαίνεται ότι ο τρόπος με τον οποίο είναι δομημένη δεν διασφαλίζει πάντα αμεροληψία και αντικειμενική γνώση των πραγμάτων. Αυτό σημαίνει ότι μπορεί ο κάθε ακραίος, ο κάθε ιδεοληπτικός, ο κάθε ημιμαθής να επιβάλλει τις απόψεις του μέσα από τον τρόπο που είναι δομημένη η αρχιτεκτονική της Βικιπαίδια και αν επιδιώξει κάποιος να διορθώσει υστερόβουλες συκοφαντίες και χονδροειδή ψέματα θα πέσει πάνω σε γραφειοκρατικό τοίχο.
Ειδικότερα, όσον αφορά στο θέμα των Πομάκων κάποιος παντελώς άγνωστος και άσχετος με το πομακικό κίνημα έκανε προσβλητικά και υποτιμητικά σχόλια για τον Ιμάμ Αχμέτ και την εφημερίδα μας. Ειδικότερα αναφερόμαστε σε κάποιον παντελώς άγνωστο Γιώργο Γιαννόπουλο…φωτογράφο, που όπως φαίνεται συμμετέχει στην ομάδα λογοκρισίας της Βικιπαίδια.
Ο εν λόγω …φωτογράφος, αφού έβαλε στην άκρη τα φιλμ, τις φωτογραφικές μηχανές και τους φακούς με τους οποίους φωτογραφίζει κουβέρτες, υπνοδωμάτια και άλλου είδους «τέχνη», ασχολήθηκε με την …ιστορία. Με ανεξήγητη εμπάθεια (εκτός αν συμβαίνει παρασκηνιακά κάτι άλλο πιο ύποπτο), που τον υποτιμά ως προσωπικότητα, χρησιμοποιεί ακροδεξιές πηγές και ναζιστικές ανακοινώσεις για να επιτεθεί κατά του Ιμάμ Αχμέτ. Έσβησε επανειλημμένα τις διορθώσεις που ο ίδιος ο Ιμάμ Αχμέτ αποπειράθηκε να κάνει στο άρθρο που αφορά το πρόσωπο του για πράγματα τα οποία είναι συκοφαντικά και επιδέχονται ποινικής μεταχείρισης (έρχεται και αυτή η στιγμή). Αρνήθηκε, ακόμα, στον Ιμάμ Αχμέτ, με τον πιο φασιστικό τρόπο, το δικαίωμα του στον αυτοπροσδιορισμό όταν διέγραψε το «Έλληνας Πομάκος». Αν έγραφε «Τούρκος Πομάκος» ίσως να γινόταν δεκτό!
Στη Ζαγάλισα είχαμε βάλει απαντήσεις στα ψεύδη και τις συκοφαντίες της Βικιπαίδια βασισμένες σε ντοκουμέντα από το αρχείο του Ιμάμ Αχμέτ, αλλά η ελληνική έκδοση της Βικιπαίδια έχει, ως φαίνεται, επιλεκτική αντίληψη για τον όρο «ντοκουμέντα».
Πιο συγκεκριμένα …κατηγορείται (!) ο Ιμάμ Αχμέτ από τη Βικιπαίδια ως … «ανθέλληνας» με βάση το θέμα των νέων τουρκόγλωσσων βιβλίων που το ελληνικό κράτος μοίρασε u963 τα396 σχολεία το 1993. Η Βικιπαίδια χρησιμοποιώντας, πέραν των ακροδεξιών πηγών, τις κατηγορίες μικρόνοων υπαλλήλων της νομαρχίας Ξάνθης και άλλων υπαλληλίσκων «μυστικών» κρατικών υπηρεσιών (στείλανε τα «στοιχεία» τους στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων για να κατηγορήσουν τον Ιμάμ Αχμέτ) παρουσιάζει μονομερώς την υπόθεση και υιοθετεί τους εμπαθείς χαρακτηρισμούς του κρατικού και παρακρατικού μηχανισμού.
Η απάντηση της Ζαγάλισα (αρ. φ. 75, Οκτώβριος – Νοέμβριος 2014 αλλά και φ. 79) βασίστηκε σε ντοκουμέντα που υπάρχουν στο προσωπικό αρχείο του Ιμάμ Αχμέτ (και είναι στη διάθεση του οποιουδήποτε καλόπιστου ερευνητή) και τα οποία περιέχουν το πλήρες ιστορικό εμπάθειας και μίσους των κρατικών υπαλλήλων έναντι του Ιμάμ Αχμέτ. Γράψαμε τότε:
«Το 1976, ο νεαρός Πομάκος Ιμάμ Αχμέτ διορίστηκε δάσκαλος στα Πομακοχώρια. Ως απόφοιτος της Ειδικής Παιδαγωγικής Ακαδημίας Θεσσαλονίκης, θεωρήθηκε από τον τουρκικό εθνικισμό (όπως και όλοι οι δάσκαλοι, απόφοιτοι της ΕΠΑΘ) προδότης του Τουρκισμού και κατά συνέπεια ανεπιθύμητος να διδάξει στα μειονοτικά σχολεία. Όλοι οι Επαθίτες δάσκαλοι δέχονταν για χρόνια απειλές, ύβρεις και ξύλο.
Ο Ιμάμ βλέποντας τα χάλια της μειονοτικής εκπαίδευσης, τα λάθη της Πολιτείας, προσπάθησε να λάβει θέση και να βελτιώσει τα κακώς κείμενα. Όταν πρωτοδιορίστηκε δάσκαλος σε Πομακοχώρι, τον έστειλαν να κοιμηθεί σε ένα δωμάτιο με ετοιμόρροπη στέγη, μέσα στο οποίο οι κάτοικοι του χωριού έπλεναν τους νεκρούς τους (κατά το ισλαμικό τυπικό). Φυσικά, στα Πομακοχώρια εκείνη την εποχή πήγαινες με μουλάρια και δεν υπήρχαν ξενοδοχεία… Ο Ιμάμ Αχμέτ, κοιμήθηκε την πρώτη νύχτα έξω, στην παγωνιά της ορεινής Ροδόπης.
Η πρώτη καλοπροαίρετη αναφορά του για το οικιστικό- και μόνο γι αυτό-πρόβλημα, ξεσήκωσε τις… υπηρεσίες και τους …μπούφους - αρμοδίους της Ξάνθης! «Ποιος είναι αυτός ο θρασύς νεαρός κωλο-Πομάκος, που θα μας πει εμάς τι πρέπει να κάνουμε;».
Καταλαβαίνετε ότι μιλάμε για φασιστικές λογικές, που δεν χωρά ο νους του σύγχρονου ανθρώπου. «Σίγουρα τον έβαλαν οι Τούρκοι για να μας …συκοφαντήσει! Πού βρήκε τόσο θάρρος να γράψει μόνος του αναφορά;» Και μην ξεχνάτε ότι την εποχή εκείνη για να μπεις σε κάποιες υπηρεσίες, έπρεπε πρώτα να κάνεις και ένα μικρό οθωμανικό τεμενά…
Η «εθνική προδοσίαu187 ｻ συνίστατο στο ότι ο Ιμάμ τους έγραψε ότι είναι αδύνατον να κοιμηθεί δάσκαλος μέσα σε δωμάτιο που πλένουν τους νεκρούς πριν τους θάψουν…!
Πίστεψαν ότι θα τον τρομοκρατούσαν εύκολα, όπως δεκάδες άλλους, που δεν τολμούσαν να μιλήσουν από φόβο, για τίποτε. Γι αυτούς, ήταν ζήτημα …τιμής, να φαίνονται, και όλοι να λένε ότι όλα είναι καλά στη μειονοτική εκπαίδευση! Όπως άλλωστε είναι και …σήμερα, κάποιες δεκαετίες μετά…! Φαντασθείτε σήμερα ένας δάσκαλος να έκανε παρόμοια αναφορά και να εθεωρείτο εχθρός της πατρίδας και ανθέλληνας!
Όμως, ο Ιμάμ Αχμέτ, δεν ήταν από αυτούς που έσκυβαν το κεφάλι και ούτε επρόκειτο να στείλει αναιρετική επιστολή για να βαφτίσει το δωμάτιο πλύσης των νεκρών, …υπερπολυτελές δωμάτιο υποδοχής των δασκάλων. Όταν έγιναν γνωστές οι προθέσεις του, είχε πλέον ξεκινήσει ένας πόλεμος χωρίς γυρισμό, όπου ο Ιμάμ ήταν το κόκκινο πανί, αλλά μόνος του απέναντι σε κρατικούς και παρακρατικούς μηχανισμούς…
Το μίσος εκείνων των ελληνοειδών, πλην λιγοστών αξιόλογων εξαιρέσεων, συνεχίσθηκε επί δεκαετίες, ακόμη και μέχρι σήμερα. Κάποιοι βέβαια πρωταγωνιστές, μετά τη συνταξιοδότησή τους και βλέποντας στα χρόνια που ακολούθησαν, τον ΜΕΓΑΛΟ αγώνα του Ιμάμ και την ΤΕΡΑΣΤΙΑ προσφορά του στη Θράκη, στην Ελλάδα και στους Έλληνες Πομάκους, του έχουν ζητήσει κατ΄ επανάληψιν ΣΥΓΓΝΩΜΗ για εκείνη την άθλια συμπεριφορά τους. Τότε, όμως, οι απίθανες συκοφαντίες διαδέχονταν η μία την άλλη.
Οι φασιστικές διώξεις, ενδύθηκαν και με το μανδύα των …εθνικών εκκαθαρίσεων, κορυφώθηκαν δε την εποχή που μοιράστηκαν στα μειονοτικάδημοτικά τα τουρκό-γλωσσα βιβλία του καθηγητή Ευστρ. Ζεγκίνη (1992-1993). Με αφορμή τα βιβλία, ο φασίστας ανεξάρτητος βουλευτής Αχμέτ Σαδίκ, είχε δημιουργήσει πρωτοφανές κλίμα τρομοκρατίας στη μουσουλμανική κοινωνία. Κανείς δεν τολμούσε να του αντιταχθεί. Ακόμη και οι χριστιανοί κρατικοί υπάλληλοι έτρεμαν από το φόβο τους. Ο Αχμέτ Σαδίκ εξέδιδε ανακοινώσεις που διαβάζονταν στα καφενεία και τα τζαμιά των χωριών, με τις οποίες προέτρεπε τους γονείς των μαθητών να μη παραλάβουν ή να επιστρέψουν όσοι πήραν, τα βιβλία του Ζεγκίνη. Πολλοί γονείς απαίτησαν από τους δασκάλους να αποσύρουν τα βιβλία, ενώ υπήρξαν αρκετές περιπτώσεις που οι Επαθίτες κινδύνεψαν με λιντσάρισμα στα σχολεία τους από «εξαγριωμένους» οπαδούς του Αχμέτ Σαδίκ.
Οι διευθυντές εκπαίδευσης και οι αρμόδιοι υπουργοί, κρυμμένοι πίσω από την άνεση και την ασφάλεια των γραφείων τους, χωρίς οι ίδιοι να έχουν το θάρρος να βγουν στο πεδίο της μάχης, «διέταξαν» τους μουσουλμάνους ΕΠΑΘίτες δασκάλους να βγάλουν εκείνοι το φίδι από την τρύπα, δηλαδή να προμηθευθούν τα βιβλία, να τα μοιράσουν στους μαθητές και να τα διδάξουν.
Αλλά η διαταγή αυτή ήταν ΠΑΡΑΝΟΜΗ, διότι το νομικό πλαίσιο προέβλεπε ότι για την παραλαβή των βιβλίων «αρμόδιες ήταν οι σχολικές εφορίες» και όχι οι δάσκαλοι. Γιατί λοιπόν να τα παραλάμβαναν οι δάσκαλοι; Γιατί δεν καλούσαν τις σχολικές εφορίες, όπως προέβλεπε ο νόμος;
Οι ΕΠΑΘίτες προσπάθησαν να κερδίσουν χρόνο μέχρι να εξομαλυνθεί η κατάσταση και ακολούθησαν την παράλληλη απεργία των χριστιανών συναδέλφων δασκάλων. Όμως, στοχοποιήθηκαν -μόνο αυτοί- και ήταν η αφορμή να εκδιωχθούν αρκετοί από τα μειονοτικά σχολεία, μεταξύ των οποίων και ο εκλεγμένος εκπρόσωπός τους, Ιμάμ Αχμέτ.
Σημειώνουμε ότι ο Ιμάμ Αχμέτ ως προσωπικότητα έχαιρε του απολύτου σεβασμού όλων των ΕΠΑΘιτών συναδέλφων του και μάλιστα τον είχαν εκλέξει άλλοτε πρόεδρο και άλλοτε γραμματέα του συλλόγου τους! Ήταν και είναι, άτομο με βαθειά παιδεία, με βαθειά γνώση της οθωμανικής και του ισλάμ, με αστείρευτες γνώσεις γύρω από τον πολιτισμό και την ιστορία των Πομάκων. Είναι ένας πραγματικός Δάσκαλος!
Η κατηγορία για την απόλυση, όπως και άλλων ΕΠΑΘιτών, ήταν… «ανθελληνική δράση»!Δηλαδή, η μη παραλαβή των βιβλίων, που για διαφορετικούς λόγους δεν ήθελε κανείς και που με βάση τον Ελληνικό νόμο έπρεπε να παραλάβουν οι σχολικές εφορίες!
Επιπλέον, κατηγόρησαν, ψευδώς, τον Ιμάμ Αχμέτ ότι… «έκαψε τα βιβλία»! Πώς είναι δυνατόν να κάψεις βιβλία που δεν παρέλαβες;
Στο αρχικό κατηγορητήριο περιλαμβανόταν η ακόλουθη μνημειώδης φράση: «…έλλειψη πίστης και αφοσίωσης στα ιδεώδη της πατρίδας!». Εμείς αναρωτιόμαστε, όλοι αυτοί οι νεκροθάφτες που διαχειρίστηκαν την τύχη της Θράκης (μέσα από πακτωλούς μυστικών και άφαντων κονδυλίων, πολλά των οποίων κατέληξαν σε μεγάλες ιδιωτικές περιουσίες) πόση αφοσίωση και πόση πίστη έχουν στα ιδεώδη της πατρίδας; Ο Ιμάμ Αχμέτ φυτοζωούσε τότε και σήμερα!
Εν πάση περιπτώσει, αυτές οι γελοίες κατηγορίες ΑΝΑΤΡΑΠΗΚΑΝ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΑ στα Ελληνικά δικαστήρια (καθώς ήταν ολοφάνερα ψευδείς και δεν μπορούσαν να στοιχειοθετηθούν με κανένα αποδεικτικό), όταν ο Ιμάμ Αχμέτ προσέφυγε στο Συμβούλιο της Επικρατείας και πλέον η τελική αιτιολόγηση της απόλυσής του ήταν «απείθεια στην υπηρεσία» και ΟΧΙ «ανθελληνική δράση»! Όμως, οι άνανδροι συκοφάντες του, αποκρύπτουν αυτή την πτυχή και επικαλούνται την αρχική γελοία κατηγορία, η οποία είχε από τότε τελευτήσει στις δικαστικές αίθουσες… Ο Αχμέτ Ιμάμ δεν το έβαλε κάτω και μετά την απόλυσή του προσέφυγε στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, αλλά το ΕΔΑΔ απεφάνθη (ορθώς βέβαια) ότι η μονιμότητα του δημοσίου υπαλλήλου, δεν περιλαμβάνεται στον κατάλογο των υπό προστασία ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Επομένως, η προσφυγή στο ΕΔΑΔ δεν εστράφη γενικά «κατά της Ελλάδας», όπως ψευδώς διέδωσαν τότε οι συκοφάντες, αλλά κατά της απόφασης της ΑΔΙΚΗΣ απόλυσής του! Κάτι που θα έκανε οποιοσδήποτε Έλληνας σε αυτή τη χώρα.
Από τότε, για δεκαετίες, είναι άνεργος και υπο-απασχολείται, με σοβαρότατα οικονομικά προβλήματα και κλονισμένη υγεία.
Ακολούθησε μπαράζ συκοφαντικών δημοσιευμάτων από ακροδεξιούς κύκλους (με άκρες στον κρατικό μηχανισμό), εναντίον των ΕΠΑΘιτών δασκάλων, οι οποίοι χαρακτηρίστηκαν ως «ανθέλληνες» και πράκτορες της Τουρκίας, γιατί απλά δεν παρέλαβαν τα βιβλία.
Έκτοτε, η ξεθωριασμένη ρετσινιά συντηρείται και κατά καιρούς αναμοχλεύεται επιλεκτικά, από απίστευτα μικρόνοες και ποικιλόσχημους καραγκιόζηδες.
Αναρωτιέται κανείς, ΓΙΑ ΠΟΙΟ ΛΟΓΟ ο συντάκτης της Βικιπαίδια ασχολήθηκε από το πουθενά (καθόσον έχει την ειδικότητα του ...φωτογράφου!) με τον Ιμάμ Αχμέτ και μάλιστα έχει αφιερώσει ειδικό λήμμα στην, κατ’ ευφημισμό, «ανοιχτή εγκυκλοπαίδεια» και δεν βρήκε ούτε ΕΝΑΝ ΚΑΛΟ ΛΟΓΟ να γράψει για αυτόν. Αντίθετα, έγραψε έναν απίστευτο λίβελλο εναντίον του, πλήρους εμπάθειας παραβιάζοντας κάθε «κανόνα» της Βικιπαίδια περί «ουδετερότητας» και αντικειμενικότητας.__
Αν ήθελε να βρει ανθέλληνες, δεν θα δυσκολευόταν διότι αποτελούν εξέχον ενδημικό είδος της θρακικής πανίδας. Για τον ψευτομουφτή Ξάνθης Αμέτ Μετέ, τα μισελληνικά του κηρύγματα, το στρατό των πληρωμένων φερεφώνων του και τις παρανομίες του, δεν θα βρείτε κουβέντα στη Βικιπαίδια. Για τον έτερο ψευτομουφτή Ιμπράμ Σερήφ υπάρχει στη Βικιπαίδια βιογραφικό που τον παρουσιάζει ως «ιδιώτη μουφτή» (!!!) και ως … διωκόμενο από το ελληνικό κράτος! Η «αντικειμενικότητα» στο μεγαλείο της.
Από ’κει και πέρα όμως, η λογοκρισία του παντελώς άγνωστου σε εμάς Γιώργου Γιαννόπουλου απέναντι στον Ιμάμ Αχμέτ αποδεικνύει φυσικά ότι υπάρχει κεντρικός έλεγχος στην ελληνική έκδοση της Βικιπαίδια. Το εντυπωσιακό είναι ότι αυτή, η μικρή σταλινικής νοοτροπίας δράκα που ελέγχει τη γραφή και τη σκέψη, χρησιμοποιεί επιπλέον ακροδεξιές και φασιστικές «πηγές» για να πετύχει το σκοπό της … ουδετερότητας και της αντικειμενικότητας που … «υπηρετεί» η Βικιπαίδια! Οποίος προοδευτισμός!
Όμως, οι πραγματικές προθέσεις των συντακτών φαίνονται στο λήμμα Πομακοχώρια όπου αρνούνται (οι Γιαννόπουλος συν ένας άλλος ανώνυμος) να καταχωρήσουν τα Πομακοχώρια ως … Πομακοχώρια (βλ. συζήτηση στη Βικιπαίδια) γιατί θεωρούν ότι η Ζαγάλισα δεν είναι … ντικειμενική πηγή και φέρνουν ως παράδειγμα το γεγονός ότι κάποιος ανώνυμος (!) έγραψε ότι η Δρύμη δεν είναι πομάκικο χωριό! Άρα, δύο ανώνυμοι και ένας φωτογράφος εξ Αθηνών γνωρίζουν καλύτερα από τους ίδιους τους Πομάκους, ποιο είναι πομάκικο χωριό και ποιο όχι. Την ίδια «αντικειμενικότητα» δεν φαίνεται να διατρέχει τον Γιαννόπουλο σε άλλες κατηγορίες χωριών, αφού αν αναζητήσετε στη Βικιπαίδια τα «Ζαγοροχώρια», τα «Καστανοχώρια» ή τα αρβανιτοχώρια της Αν. Θράκης, θα βρείτε καταλόγους τους, χωρίς εκεί να ζητούνται πηγές για την … πιστοποίηση τους ως τέτοια. Άραγε, αν κάποιος ανώνυμος κάνει μια παρέμβαση στο λήμμα «Καστανοχώρια» και δηλώσει … Τούρκος, τότε τα Καστανοχώρια δεν θα είναι Καστανοχώρια;
Νομίζουμε ότι είναι εμφανές πως στόχος είναι να χτυπηθεί η Ζαγάλισα και οι Πομάκοι. Από την εμφάνιση του πομακικού κινήματος (αρχές δεκαετίας 1990 και μέχρι σήμερα) διάφορα κρατικά και παρακρατικά κυκλώματα προσπαθούν με νύχια και με δόντια να πολεμήσουν τα μέλη του κινήματος μας γιατί η δράση του αποδεικνύει τη δική τους γύμνια.
Τέλος, όσον αφορά την ελληνική έκδοση της Βικιπαίδια τέτοιες καταστάσεις υποβαθμίζουν το κύρος της και αναδεικνύουν τεράστιες αδυναμίες, όπως στη συγκεκριμένη περίπτωση, όπου ένα παντελώς άγνωστο άτομο μπορεί και ελέγχει ένα κανάλι ενημέρωσης επιβάλλοντας τις προσωπικές του απόψεις απέναντι σε ένα λαό 46.000 ανθρώπων. Το φαινόμενο, αν δεν ήταν ιδιαιτέρως προσβλητικό για τους χιλιάδες Πομάκους της Θράκης, θα ήταν γελοίο και ανάξιο προσοχής και σπατάλης πολύτιμου χώρου στην εφημερίδα μας.
Τεύχος 94-95, Ιανουάριος - Απρίλιος 2018