ΒΙΒΛΙΟ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ: ΕΚΛΕΚΤΙΚΕΣ ΑΡΙΣΤΕΡΕΣ ΣΥΓΓΕΝΕΙΕΣ ΜΕ ΤΟΝ ΤΟΥΡΚΙΚΟ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟ

Παρουσιάστηκε στη Θεσσαλονίκη, μπροστά σε ένα κοινό είκοσι (20) περίπου ατόμων, στις 19.5.13 το τρίτομο βιβλίο, του, αριστερής κατεύθυνσης, φιλολόγου στο επάγγελμα, Παναγιώτη Παπαδημητρίου: «Λαλιές των Πομάκων της ελληνικής Ροδόπης, περιφερειακή αναλυτική σλαβική και μουσουλμάνοι ομιλητές στη νοτιοανατολική Ευρώπη».

Όπως παρατηρούμε από τον τίτλο, ο συγγραφέας δεν χαρακτηρίζει τα πομακικά ως γλώσσα, αλλά τα εντάσσει στην «περιφερειακή αναλυτική σλαβική», με στόχο να μειώσει την αυτόνομη υπόστασή τους και να τα υποβιβάσει εντάσσοντάς τα στα βουλγαρικά ιδιώματα! Παρόλο που τα πομακικά έχουν όλες τις προϋποθέσεις να χαρακτηριστούν ως γλώσσα και για το λόγο αυτό έχουν αναγνωριστεί ως τέτοια από διεθνείς οργανισμούς, και ενώ οι ίδιοι οι Πομάκοι τα αποκαλούν ως δική τους γλώσσα, έρχεται, ο εκ Βεροίας ορμώμενος Παπαδημητρίου και αρνείται να τα αποκαλέσει γλώσσα.

Η πρόδηλα ιδεολογικοποιημένη στάση του συγγραφέα μειώνει εξ αρχής την ματαίως αναμενόμενη αντικειμενικότητα του έργου του και μας προδιαθέτει για παρόμοιες τακτικές και στη συνέχεια. Πρόκειται, για χοντροκομμένη ψευδο-αριστερή θέση, η οποία συμβαδίζει χέρι χέρι με τις απόψεις του τουρκικού εθνικισμού.

Δεν επιφυλάσσει όμως την ίδια μοίρα στη «Μακεδονοσλαβική» την οποία θεωρεί ως μία γλώσσα της περιοχής μας. Η επιστημονική αμεροληψία στο επιστημονικό απόσπασμα…

Ο χορός συνεχίζεται με τη χρήση του λατινικού αλφαβήτου. Όταν πρωτοεμφανίσθηκε το Πομακικό Κίνημα στην Κομοτηνή (δεκαετία του 1990), επιλέχθηκε το ελληνικό αλφάβητο με τις αναγκαίες προσαρμογές για να αποδοθεί η Πομακική. Όταν οι Τούρκοι δεν μπόρεσαν να αποτρέψουν τη δημιουργία του αλφαβήτου, ξεκίνησαν οι πιέσεις στους ανθρώπους του Κέντρου Πομακικών Ερευνών προκειμένου το αλφάβητο της πομακικής να γραφεί με λατινικούς χαρακτήρες, έτσι ώστε να είναι πιο κοντά, αισθητικά και ουσιαστικά, στο λατινικό της τουρκικής που δημιούργησε ο Μουσταφά Κεμάλ.

Δεν τους κάναμε τη χάρη τότε. Τους την έκαναν άλλοι, υπονομεύοντας ευθέως τον αγώνα μας...Έδωσαν ένα ακόμη άλλοθι στην πολιτεία να μην εισάγει τα πομακικά στην εκπαίδευση με το αιτιολογικό ότι υπάρχουν … δύο αλφάβητα της πομακικής.

Ο Παπαδημητρίου λοιπόν χρησιμοποιεί το λατινικό αλφάβητο, λέγοντας ότι έχει κάνει μεταγραφή του κυριλλικού στο λατινικό, ενώ παράλληλα χρησιμοποιεί γλωσσολογικά σύμβολα, δημιουργώντας έναν πρωτοφανή αχταρμά. Μάλιστα, σε υποσημείωση του προλόγου του, στη σελ. 28 παραπέμπει σε βιβλίο έτερου ...συντρόφου, του Κώστα Τσιτσελίκη ο οποίοςαποφαίνεται ότι η χρήση του ελληνικού αλφαβήτου για το Πομακικό είχε «ιδεολογική φόρτιση». Άραγε, η χρήση του λατινικού, που θέλουν οι γενοκτόνοι των Πομάκων, Τούρκοι, δεν έχει ιδεολογική φόρτιση;

Συνεχίζει ο συγγραφέας και στην επόμενη σελίδα του προλόγου του, στις υποσημειώσεις αρνείται τη χρησιμότητα των προσπαθειών για καταγραφή της πομακικής, παραθέτοντας απόψεις κάποιου …Σκανδιναβού του οποίου η κριτική επικεντρώνεται σε δύο σημεία: ότι για τα έργα που συνέγραψαν οι ίδιοι οι Πομάκοι, βοήθησε οικονομικά για την έκδοσή τους ο στρατός (όμως στην προσπάθεια του στρατού συμμετείχε και ο ίδιος ο Παπαδημητρίου ως φαντάρος) και ένας επιχειρηματίας, ενώ κατακρίνει τους συγγραφείς ότι δεν είχαν ...υπόβαθρο στη Σλαβική φιλολογία! Φαίνεται ότι για να γράψει κάποιος Πομάκος για τη γλώσσα του πρέπει να έχει διαβάσει Ντοστογιέφσκι στα ρωσικά! Το ερώτημα που θέτουμε εμείς, είναι: ο ίδιος ο Παπαδημητρίου γνωρίζει Πομακικά σε βαθμό τέτοιο που να μπορεί να διατυπώνει ή να υιοθετεί τέτοιες απόψεις; Οι πληροφορίες μας, είναι ότι, αν και συγγραφέας ενός τέτοιου έργου, δεν γνωρίζει

Η υστερόβουλη επιλογή των έργων και των προσώπων στα οποία ασκεί κριτική ο συγγραφέας, μαρτυρά όχι μόνο την ιδεολογική του προκατάληψη (απαράδεκτη για έργο που επιδιώκει τον χαρακτηρισμό του ως επιστημονικού), αλλά αποκαλύπτει εμμέσως και τις συμπάθειες -ιδεολογικές ή ωφελιμιστικές- προς αυτούς οι οποίοι επίσης συνέγραψαν για τα Πομακικά ή στα ίδια τα πομακικά, αλλά απολαμβάνουν προκλητική ασυλία από την κατά τα άλλα αναπτυγμένη κριτική διάθεση του …πομακο-γλωσσολόγου! Τα καλά και συμφέροντα…

Στην ομιλία του στη Θεσσαλονίκη πάλευε να εξασθενίσει τον χαρακτηρισμό «γλώσσα» για τα πομακικά, ενώ ανέφερε όλα τα αρνητικά στερεότυπα που έχουν υιοθετήσει πολλοί αμόρφωτοι Πομάκοι χωρικοί μετά από δεκαετίες λυσσαλέας προπαγάνδας των Τούρκων κατά της γλώσσας μας.

Σε ερώτηση του κοινού αν τα πομακικά μπορούν να διδαχθούν, ο Παπαδημητρίου απάντησε ότι «μόλις ξεκινάμε» (ποιοι δηλαδή; αυτός και ο σύντροφός του Γιώργος Μαυρομμάτης;) και ότι για να διδαχθούν τα πομακικά χρειάζεται ολοκληρωμένη (!) καταγραφή (προφανώς φιλοδοξεί να γίνει κάτι σαν τον Τσόμσκυ), ενώ όταν ρωτήθηκε για τη στήριξη των Πομάκων σε θέματα ταυτότητας, εκεί θυμήθηκε τον Πόντιο Πιλάτο, λέγοντας ότι αυτός είναι ένας γλωσσολόγος που έχει συγκεκριμένο πεδίο δράσης, αλλά όταν τελειώσει την έρευνα του (που θα πάρει καμιά 20 χρόνια όπως φαίνεται), τότε να το συζητήσουμε το θέμα!

Τέλος, να σημειώσουμε ότι ο συγγραφέας διαπράττει τη συνήθη πλέον απρέπεια πολλών νεοφώτιστων «Πομακολόγων» ερευνητών, αριστερών και μη, και δεν αναφέρει στον πρόλογό του τους Πομάκους που τον βοήθησαν στη συγκέντρωση του γλωσσικού υλικού του. Δεν μας εκπλήσσει αυτό, γιατί είναι παράδοση να εκμεταλλεύονται τους Πομάκους με αυτόν τον άσχημο τρόπο. Άλλη μία διαχρονική σταθερά της αντίληψης και της έλλειψης σεβασμού των «άλλων» προς τους Πομάκους. Το Πομακικό αποτελεί λαμπρό πεδίο επιστημονικής (και πολιτικής) εκμετάλλευσης…Έτσι, και ο Παπαδημητρίου δεν ευχαριστεί ονομαστικά ΚΑΝΕΝΑΝ Πομάκο, αλλά μόνον γενικά και αόριστα τους «Πομάκους φίλους»! Ποιοί είναι αυτοί οι Πομάκοι φίλοι;

Επιπλέον αναρωτιόμαστε: πόσοι είναι άραγε οι Πομάκοι πληροφορητές του; Ξεπερνούν συνολικά τους 10 ή 11; Είναι επαρκής ο αριθμός, ώστε να εξάγει βάσιμα συμπεράσματα για την κάθε γλωσσική ποικιλία, όταν μάλιστα ο ίδιος δεν μιλάει πομάκικα; Υποθέτουμε ότι ο αριθμός των πληροφορητών του είναι εξαιρετικά πενιχρός, αν σκεφθούμε ότι δεν κατάφερε να βρει σε μια τόσο ογκώδη δουλειά ΟΥΤΕ ΕΝΑΝ ομιλητή από το νομό Ροδόπης. Άλλη μια καταφανής αδυναμία του έργου του.

Ξεχνάει προφανώς τα πολλά και ενίοτε «ενοχλητικά» τηλεφωνήματα στα στελέχη της Ζαγάλισα, και πιο συγκεκριμένα στον Ιμάμ Αχμέτ και τον Κεμάλ Φαρζλή για το πώς μιλιούνται τα πομακικά στις Θέρμες και τη Γλαύκη, ενώ εναγωνίως έψαχνε να βρει έναν Πομάκο από το ν. Ροδόπης για να του μιλήσει. Ή, ακόμα, στον ένα εκ των συγγραφέων του Αναγνωστικού και στους περί αυτόν ΕΠΑΘίτες ή στους από αυτόν υποδειχθέντες. Στηρίχθηκε σε μέγιστο βαθμό σε ανθρώπους του κινήματός μας και όμως τους φέρθηκε με αποκρουστική επιστημονική αγένεια, αφού δεν ανέφερε κανέναν, είτε για «ωφελιμιστικούς λόγους» είτε ίσως για να μην αποκαλυφθεί εμμέσως η ποσοτική ένδοια των πληροφορητών του.

Τέλος, αναρωτιόμαστε, μέσα από ποια κανάλια πείσθηκε η Τράπεζα Αττικής να διαθέσει χορηγία για την έκδοση των τόμων αυτών; Γνωρίζουμε ότι κάποιοι είχαν το θάρρος ή το θράσος να χτυπήσουν και τις πόρτες του ΥΠΕΞ στη Θράκη (επί Αλέξη Αλεξανδρή), αλλά η προσπάθεια δεν απέδωσε…

Παρόλες τις υπονομεύσεις και τα πισωγυρίσματα, τις τρικλοποδιές της αριστεράς η οποία βλακωδώς πιστεύει ότι χτυπώντας τα Πομακικά, πράττει αντιεθνικιστική πολιτική, τα Πομακικά θα διδαχθούν στο προσεχές μέλλον με τον ένα ή τον άλλο τρόπο και με βιβλία που οι ίδιοι θα συγγράψουμε.

Στο Κέντρο Πομακικών Ερευνών αφθονούν οι ομιλητές της Πομακικής γλώσσας, που πολλοί εξ αυτών τυγχάνει να είναι και εξαιρετικοί επιστήμονες.

Τεύχος 66, Απρίλιος - Μάιος 2013

Κατηγορία: