Παρά το γεγονός ότι πέρασαν αρκετά χρόνια, δεν ξεχνάμε τη δημόσια όσο και σοκαριστική αποκάλυψη-καταγγελία του πρώην πρύτανη του πανεπιστημίου Θράκης κ. Ευάγγελου Γαλούση, ότι το Τουρκικό Προξενείο Κομοτηνής έχει μεγαλύτερο ετήσιο προϋπολογισμό από όσο το Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης.
Η τρομακτική εκείνη αποκάλυψη μας είχε προβληματίσει βαθύτατα και προοιώνιζε ουσιαστικά την οικονομική κυριαρχία της Τουρκίας στην ελληνική Θράκη. Ένα σημαντικό μέρος της δράσης του Τουρκικού Προξενείου αφορούσε στον γλωσσικό, πολιτιστικό και ιδεολογικό εκτουρκισμό των Πομάκων.
Αντίθετα, το ελληνικό κράτος δεν έπραξε τίποτε για να προστατευθούν οι Πομάκοι. Οι πρωτεργάτες της ΖΑΓΑΛΙΣΑ και του Κέντρου Πομακικών Ερευνών διώχθηκαν ή υπονομεύθηκαν.
Ακόμη και σήμερα, τα στελέχη μας υφίστανται έναν ακήρυχτο όσο και ύπουλο πόλεμο. Ό,τι ζημιά δεν μας κάνει η Τουρκία, έρχεται να την κάνει το ελληνικό κράτος, με ανεγκέφαλους γραφειοκράτες, που συνήθως είναι άτομα στενής αντίληψης των πραγμάτων, ακούσια όργανα του τουρκικού επεκτατισμού.
Ούτε ποτέ υπήρξαν κονδύλια, φανερά ή μη, που να στοχεύουν στην προάσπιση των πολιορκούμενων από τους Τούρκους, Πομάκων.΄
Αλλά, όπως από την αρχαιότητα είχε πει ο Δημοσθένης, για κάθε πόλεμο είναι απαραίτητα τα χρήματα.
Είναι επομένως αναγκαίο να δημιουργηθεί ένα ιδιωτικό κεφάλαιο, συγκροτημένο από δωρεές ευαίσθητων πατριωτών, το οποίο θα λειτουργεί έστω και σε υπο-κλίμακα, ως αντίπαλο δέος στον πακτωλό των τουρκικών κεφαλαίων που εισρέουν κρυφά, χέρι-χέρι, στην ελληνική Θράκη. Πώς αλλιώς θα μπορέσει να αναχαιτισθεί η τουρκική λαίλαπα;
Είναι γεγονός ότι έγιναν μεμονωμένες, αλλά σοβαρές προσπάθειες στο πρόσφατο παρελθόν, αλλά τόσο η οικονομική κρίση όσο και η δαμόκλειος σπάθη των φορολογικών διατάξεων (η οποία ουδόλως φοβίζει το τουρκικό προξενείο), διέλυσαν στα εξ ων συνετέθησαν τις προσπάθειες.
Άραγε, ο τουρκικός παράγοντας απολαμβάνει φορολογική ασυλία ή έχει βρει τρόπους που εμείς δεν ανακαλύψαμε για να κινεί υπογείως εκατομμύρια ευρώ κάθε χρόνο μέσα στην ελληνική Θράκη; Και πού πηγαίνουν αυτά τα χρήματα; Πέρα από τις κρυφές μισθοδοσίες ιμάμηδων, δασκάλων, παραγόντων πολιτιστικών και αθλητικών συλλόγων, πολιτικών, ενισχύσεις πανηγυριών και θρησκευτικών εκδηλώσεων, θρησκευτικών παρασχολείων (κουράν κουρσού), βιβλιοθηκών, παράνομων νηπιαγωγείων, τουρκόφωνου τύπου κλπ κλπ κατευθύνονται και προς τους νέους.
Κάθε χρόνο πολλές εκατοντάδες Πομάκοι μαθητές με δέλεαρ τη δωρεάν μεταφορά και φιλοξενία, οδηγούνται σε κατασκηνώσεις σε διάφορες πόλεις της Τουρκίας, όπου φυσικά τα παιδιά υφίστανται ιδεολογική κατήχηση και αποκτούν από πολύ νωρίς δεσμούς με εθνικιστικούς ή θρησκευτικούς κύκλους μέσα στην Τουρκία.
Αλλά και μέσα στην Ελλάδα, έχουν φροντίσει να πλησιάσουν όλους τους φοιτητές που έχουν προτιμήσει τα ελληνικά πανεπιστήμια και τους ζητούν να υποβάλλουν μία αίτηση για να έχουν ένα μηνιαίο βοήθημα που ξεκινά από τα 100 ευρώ κατ΄ ελάχιστον. Ακόμα και φοιτητές που προέρχονται από φιλελληνικές οικογένειες σπεύδουν να εγγραφούν στις λίστες για να παίρνουν το επίδομα, ειδικά σε αυτή την οικονομική συγκυρία.
Έτσι, σιγά σιγά, το τουρκικό χρήμα μαντρώνει κάτω από την ομπρέλα του όλη την πομακική (και όχι μόνο) νεολαία.
Σε ειδικές περιπτώσεις, όπου υπάρχουν σοβαρά οικογενειακά ζητήματα (άρρωστοι γονείς κλπ), θα πλησιάσει ο ιμάμης του χωριού ή της συνοικίας τον φοιτητή/τρια και θα προτείνει ουσιαστική βοήθεια, η οποία φυσικά στην πλειοψηφία των περιπτώσεων γίνεται αποδεκτή με όλες τις δεσμεύσεις που δημιουργεί για το μέλλον.
Ειδικά σε τέτοιες περιπτώσεις, όπως και σε κάθε κίνηση που στοχεύει στη διάσωση του πομακικού πολιτισμού, θα πρέπει να γίνεται (όπως έγινε ευρύτατα στο παρελθόν) χρήση του Πομακικού Κεφαλαίου, για να εμποδίζεται η τουρκική διείσδυση με αυτό τον ύπουλο τρόπο, καθώς, στόχος της δεν είναι η ανακούφιση των Πομάκων, αλλά η υποδούλωσή τους. Είναι ζήτημα μείζονος προτεραιότητος από το οποίο εξαρτάται η επιβίωση της αρχαίας φυλής των Πομάκων.
Τεύχος 70, Δεκέμβριος 2013 - Ιανουάριος 2014