Τουρκικά άρθρα

Osmanlı İmparatorluğunun saray erkânı, birçok ileri gelen ulema takımı, Öztürkçe konuşan Türk halkını, Türk köylüsünü ve dilini küçümserler, kimileri aşağılarlardı. Yunus Emre, Pir Sultan Abdal, Karacaoğlan, Köroğlu vb daha nice halk ozanları, Öztürkçe, halkın dili ile şiirler söylerken, padişah dâhil, öteki Osmanlı aydınları şair ve yazarları (Divan Edebiyatında olduğu gibi), yazdıkları kitaplarda, devlet yazışmalarında Arapça, Farsça, Türkçe karışımı, Ne Türkün, ne Arabın, ne de İranlıların Osmanlıca denilen ve halkın anlayamadığı bir dil kullanıyorlardı. Bu nedenle halkla devlet arasında bir kopukluk bile oluyordu. Halkın anlayamadığı Osmanlıca ile yazışma ve konuşmayı “aydın olmak” olarak görüyorlardı. Osmanlı aydınları, halkın öz dili olan Türkçeyi konuşan halkı küçümsüyorlar, Türkçeyi “kobat dil”, Türk Halkını da “Kaba Türk” diye aşağılıyorlardı.