Πολιτική

Στην παιδική μου ηλικία ήταν πολλοί αυτοί που επεδίωξαν να με κάνουν να μην αισθάνομαι Πομάκος και να μην αισθάνομαι Έλληνας. Το ίδιο δυστυχώς κάνουν και σήμερα σε χιλιάδες αθώα Πομακόπουλα. Δηλητηριάζουν την ψυχή τους για πάντα. Δημιουργούν τους νέους Γενίτσαρους Πομάκους. Επηρεασμένος κι εγώ από το κλίμα αυτό, είχα πολλές τραυματικές εμπειρίες και μέσα μου κουβαλούσα ένα έντονο διχασμό. Όμως, κάποια περιστατικά στη ζωή μου, ξεκαθάρισαν τα πράγματα. Θα μεταφέρω στους αδελφούς μου Πομάκους μία ανάμνηση που έμεινε χαραγμένη στη μνήμη μου για πάντα.

Στα Πομακοχώρια της ελληνικής Θράκης, ιδίως τις τελευταίες δεκαετίες, παγιώνεται σταθερά η τουρκική παρουσία μέσω διαφόρων κινήσεων, όπως η δημιουργία τουρκικών βιβλιοθηκών , εργαστηρίων ραπτικής, μαθημάτων κουράν κουρσού κτλ., στα οποία επιτελείται συστηματικά εθνικιστική τουρκική προπαγάνδα. Παράλληλα με αυτές τις κινήσεις, έχουμε το ξήλωμα της ελληνικής παρουσίας στα Πομακοχώρια αλλά και στο ευρύτερο περιβάλλον τους. Κρατικοί φορείς όπως το ταχυδρομείο, το σπίτι του δασκάλου όπου παλιά ήταν υποχρεωτική η μόνιμη παρουσία των δασκάλων στα χωριά, η αστυνομία κτλ εξαφανίζονται σιγά – σιγά, είτε από πιέσεις τουρκόφωνων πολιτευτών, είτε από την αδιαφορία του ελληνικού κράτους.

Αποτέλεσμα οι κάτοικοι να μην αισθάνονται δίπλα τους την ελληνική παρουσία και να είναι απομονωμένοι από το περιβάλλον της πατρίδας που ζούνε. «Παλιά συναντούσαμε συχνά Έλληνες και συνομιλούσαμε μαζί τους ενώ σήμερα για να ακούσουμε ελληνικά πρέπει να κατεβούμε στην πόλη» μας είπε μεσήλικας Πομάκος από το νομό Ροδόπης. Ενώ άλλος επεσήμανε ότι «πώς να δηλώσεις Πομάκος όταν είσαι στο χωριό και οι πληρωμένοι σε απειλούν ότι θα φέρουν δίπλα από τα σύνορα Γκρίζους Λύκους για να σε «συμμορφώσουν» και να μην έχεις έναν εκπρόσωπο της πολιτείας για να σε προστατέψει»;

Η εφημερίδα μας πληροφορήθηκε ότι στα Πομακοχώρια της Μυρτίσκης, του Καρδάμου και του Κόβαλου, έγινε προσπάθεια συλλογής υπογραφών από τους κατοίκους, μετά από υπόδειξη του κοινοτάρχη, Εμίνογλου Μεμέτ, για να παραμείνει η κοινότητα ως έχει στο νέο χωροταξικό χάρτη («Καλλικράτη»).

Όμως, το γεγονός ότι οι υπογραφές μπαίνουν σε λευκό χαρτί, χωρίς κείμενο που να το συνοδεύει και να δικαιολογεί το λόγο συλλογής των υπογραφών μας βάζει σε έντονες υποψίες, αν θυμηθούμε την πρόσφατη κοινή δήλωση της αντινομάρχου Ροδόπης Σιμπέλ Μουσταφάογλου, του Μεχμέτ Δεβετζήογλου, και του προέδρου της Κοινότητας Οργάνης Μεχμέτ Εμίνογλου, προς τη Θ. Δραγώνα, ότι αναφορικά με τα δίγλωσσα νηπιαγωγεία και την επιθυμία τους να εισαχθεί η Τουρκική «υπάρχει σωρεία υπογραφών που το αναδεικνύουν ως αίτημα πρώτης προτεραιότητας».