Παροιμίες

     Οι Πομάκοι, λαός ορεινός και γηγενής, ουδεμία σχέση είχαμε με τη θάλασσα αλλά από πάντα ζούσαμε στα ορεινά της Ροδόπης. Την πραγματικότητα αυτή τη βρίσκουμε και στην πομακική λαϊκή παράδοση και ιδιαίτερα στις παροιμίες. Ενώ είναι τόσο πλούσιος ο λαϊκός πολιτισμός σε παροιμίες για πάρα πολλά και διαφορετικά πράγματα, για το θέμα της θάλασσας υπάρχουν μόνο δύο (2) παροιμίες. Είναι μία ακόμη απόδειξη για το γεγονός ότι οι Πομάκοι δεν ήρθαν από ούτε από τα πεδινά ούτε από τη θάλασσα.

 ΑΓΕΛΑΔΑ

1. Σέκα κράβα νέϊνουτουσι τέλε λίζζε = κάθε αγελάδα το δικό της μοσχάρι γλύφει.

2. Τσσουλέκ σα φάτα ζα γιεζίκεν ι κράβα ζα ρογκάν  = ο άνθρωπος πιάνεται από τη γλώσσα και η αγελάδα από το κέρατο.

ΑΛΕΠΟΥ

1. Ανά κουρνάς λεσίτσα ζα όπασκατα να φάτασα = μια έξυπνη αλεπού από την ουρά πιάνεται.

2. Στάρα λεσίτσα πρέτσκα νι ίστε = η γριά αλεπού δεν χρειάζεται βέργα.

ΑΛΟΓΟ

1. Σας πράζνα ζουμπίλνισα κον σα νι φάτα = με άδειο τορβά άλογο δεν πιάνεις.

2. Κον ουμίρα πατ ουστάνβα, γιουνάκ ουμίρα γιούμε ουστάνβα = το άλογο ψοφάει, ο δρόμος μένει, το παληκάρι πεθαίνει, όνομα αφήνει.

3. Αϊράν νέμα ζα πιγιένιε σας καν χόντι να πικάνιε = δεν έχει αϊράνι για να πιει, αλλά με άλογο πάει να κατουρήσει

(ο φτωχός που το παίζει πλούσιος)

ΑΡΚΟΥΔΑ

1. Χούμπαβα τα κρούσσε φσε μέτσσκατα γιεντέ = το καλό αχλάδι πάντα η αρκούδα το τρώει.

(ο απλός χωρικός πάντα θέλει να πάρει το καλύτερο αλλά στο τέλος το κερδίζει ο πιο δυνατός)

ΑΡΝΙ

1. Γιάγκνε ζντράβο ι σίτεν βάλεκ νι μπίβα = το αρνί υγιέστατο και ο λύκος χορτάτος αποκλείεται.

ΒΟΥΒΑΛΙ

1. Μπεβολίτσα σαγιέ τσσέρνα άμα μπέλιτσκου πρέσνου ντουγί = το βουβάλι μπορεί να είναι μαύρο αλλά κάτασπρο γάλα δίνει.

Τσίστι σσμέτκι, μπέλου λίτσε = καθαροί λογαριασμοί, άσπρο πρόσωπο.

Μπλάγκα ρέτσκα, ζζέλεζνι βρατά ουτβάρα = γλυκιά κουβέντα, σιδερένια πόρτα ανοίγει.